Teach Me || Jikook [completed]

14. 🌃

"Μπορώ να φιλοξενήσω κάποιον;"

Ρώτησα τον αδερφό μου αφού έκατσα δίπλα του στον καναπέ του σαλονιού.

"Δεν ξέρω Jungkook. Είμαστε πολλά άτομα εδώ μέσα."

Μου απάντησε αλλάζοντας κανάλι στην τηλεόραση.

"Αφού εσύ το έχεις κάνει γιατί εγω να μην μπορω; Άσε που είναι για λίγο μόνο και το σπίτι μας είναι τεράστιο."

Του είπα προσπαθώντας να του αλλάξω τη γνώμη.

"...Τέλος παντων, ενταξει νικησες."

Μου είπε κι εγώ τον αγκάλιασα.

"Σε ευχαριστώ."

Ο ήχος του κουδουνιού ακούστηκε κι εγώ πετάχτηκα από τη θέση μου.

"Τον έχεις ήδη καλεσει; Και πώς ήξερες ότι θα σε άφηνα να ερθει;"

Ρώτησε.

"Ένστικτο."

Του χαμογέλασα και πήγα προς την πόρτα.

Την άνοιξα και μπροστά μου εμφανίστηκε η Soobin με ένα μελανιασμενο μάτι.

"Τι επαθες;"

Τη ρώτησα αμέσως αφού είδα σε τι χάλια βρίσκονταν.

Φαίνονταν κάπως ντροπιασμένη οπότε αποφάσισα να μην της κάνω άλλες ερωτήσεις.

"Ελα, περνά μέσα."

Έκανα στην άκρη για να περάσει και έπειτα έκλεισα την πόρτα.

Κατευθυνθήκαμε προς το σαλόνι όπου ήταν ο Hoseok.

"Γ-Γειά σας."

Του είπε η Soobin και έκανε μια μικρή υπόκλιση.

"Ω, Γεια σου κορίτσι μου. Είμαι ο Hoseok, ο αδερφός του Jungkook.Εσυ εισαι;.."

Της χαμογέλασε πλατια.

"Με λένε Min Soobin. Χάρηκα για τη γνωριμια και συγγνώμη για την αναστάτωση."

Τού απάντησε με ένα ντροπαλό χαμόγελο.

"Κανένα προβλημα κοπέλα μου. Πηγαίντε πάνω τωρα, φαίνεσαι κουρασμένη."

"Σας ευχαριστώ."

Έκανε ξανά μια υπόκλιση και φύγαμε για το δωμάτιο μου αφού έκανα μια στάση από την κουζίνα για να πάρω λίγο πάγο και μια πετσέτα.

Στη συνέχεια μπήκαμε στο δωμάτιο μου και καθησαμε στο κρεβάτι μου.

"Ορίστε."

Της είπα αφού της έδωσα τον πάγο τυλιγμένο στην πετσέτα.

"Ευχαριστώ."

Τον πήρε και τον έβαλε πάνω από το πρισμενο μάτι της.

"Μπορείς να κοιμηθείς στο κρεβάτι μου, Εγώ θα στρώσω μια κουβέρτα στο πάτωμα."

Τής είπα και σηκώθηκα για να πάρω μια κουβέρτα από την ντουλάπα μου.

"Δεν είναι αναγκη, μπορώ εγώ να κοιμηθώ στο πατωμα."

"Δεν είναι σωστό. Άλλωστε τι άντρας ειμαι αν αφήσω μια γυναίκα να κοιμηθεί στο πάτωμα."

Τής είπα και γέλασε.

"Τι; Αμφιβάλλεις;"

Τη ρώτησα χαμογελώντας της πονηρά.