Teach Me || Jikook [completed]

37. No way. [end]

Άνοιξα τα μάτια μου, όμως η όραση μου ήταν θολή.

Μόλις προσπάθησα να κουνήσω το χέρι μου, ένας οξύς πόνος διαπέρασε το σώμα μου.

"Τι στο-"

Η φωνή μου βραχνη.

Ανοιγοκλεισα κάποιες φορές τα μάτια μου και επιτέλους μπορούσα να δω μπροστά μου.

Βρισκόμουν σε ένα άσπρο δωμάτιο.

Κοίταξα τον εαυτό μου και τότε κατάλαβα που βρισκόμουν.

Νοσοκομείο.

Φορούσα τις πιτζάμες μου και ένα άσπρο σεντόνι κάλυπτε το σώμα μου από τη μέση και κάτω.

Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τον αδερφό μου να κοιμάται στην καρέκλα δίπλα μου.

"Hoseok;"

Φώναξα το όνομα του και τον σκουντιξα.

Εκείνος άνοιξε αμέσως τα μάτια του και μου έπιασε το χέρι.

"Jungkook! Είσαι καλά;"

Με ρώτησε και με κοιτούσε στα μάτια.

"Ναι μια χαρα, το χέρι μου λιγο-"

Σταμάτησα μόλις θυμήθηκα για τον Jimin.

"Hoseok! Που είναι ο Jimin; Βγήκε από τη φυλακή; Τι έγινε;"

Τον βομβαρδιζα με ερωτήσεις που φαίνονταν πως δεν καταλάβαινε.

"Φυλακή; Τι λες;"

Με ρώτησε και ένωσε τα φρύδια του μεταξύ τους.

"Μήπως έχει πάθει κάτι το κεφάλι σου; Ο γιατρός είπε πως θα είσαι καλά μόλις ξυπνήσεις.."

Γιατί δεν καταλαβαίνω τίποτα;

"Hoseok συγκεντρώσου. Για τον Jimin σου λεω, που μπήκε στη φυλακή επειδή δήθεν σκότωσε την γυναίκα του;"

Η έκφραση του παρέμεινε μπερδεμένη.

"Τι στο καλό λες;"

Με ρώτησε και ακούμπησε το μέτωπο μου με το χέρι του.

"Δεν έχεις και πυρετό.."

Μονολόγησε.

"Γιατί δεν έχω φωνάξει ακόμα τον γιατρό; Μην κουνηθεις από εδώ!"

Μου είπε και σηκώθηκε από την καρέκλα που κάθονταν.

Μετά από καποια δευτερόλεπτα ήρθε με μια γιατρό.

"Γεια σου Jungkook."

Με χαιρέτησε χαμογελαστή.

"Γεια;"