Chapter 1

92.1K 414 55
                                    

Chapter 1: Bloodline

Nakatingin lang ako sa taas ng kisame ng bahay na ginawa ko, halos katabi lang ng bahay ni Bricks pero mas pinili ko na bumukod, kesa kung ano pa sabihin samin ng mga tao na nagsasama kami sa iisang bahay, lalo't hindi kami mag ka ano ano. Kahit sabihin na natin na kasama nya ang pamilya nya sa bahay nila, but still i can't avoid those guys will gossip to us, i can't let that happen to him, i can't stand seeing bricks suffer for me. I can take care myself i don't need someone to pamper me.

Tumingin ako sa kalendaryo, ngayon na ang araw na yun, today is the day, august 8 is the bloodline, ang araw kung saan lahat ng 17 years old ay magtitipon, bibigyan ka ng pagkain kapalit ang isang kaban na bigas at halos isang buwan na supplies ng ulam, na bigay ng mga administrator ng Academy. Isa sa amin na mga tiga bayan ang mapipili para maging servantvsa loob ng E.A but once na pumasok ka na wala ng labasan.

I smirked, tumayo na ako at tumingin saglit sa salamin, upang ayusin ang buhok ko, at nagpalit ng damit para sa bloodline, i just wear simple off shoulder pale blue below the knee dress, and wear my old pair of black sandals, and i bun my hair like girls always do in bloodline, i smile a bit, today we will have a food for me and for Bricks family.

I look at the door when I heard a inadequate knock there. I stood up and come near to the door, and I opened it, and saw bricks face. He smiled at me so i smiled too,

"You ready?" Tanong nya sa akin, tanging pagtango lang ang nasambit ko, binuksan ko ng buo ang pinto, tumingin sa akin si Bricks na parang inoobserbahan ang bawat reaction ko.

"Are you really okay Yuna?" Napatingin ako sakanya, tumango nalang ako, bumuntong hininga sya at lumapit sa akin.

"Come on Yuna, I'm here like i always do, I'll protect you okay, don't be afraid I'm always here" He said, i really don't know what's wrong with me but i can really sense danger today, something might happen in the near future.

"Bricks I'm not kid anymore don't treat me like that, it pisses me off" Sabi ko at inuhan na syang maglakad, i even hear him chuckled a bit, sinabayan nya ako maglakad tumingin lang ako sa paligid pero ramdam ko na nakatingin si bricks sa akin.

"Whats wrong with that,You making me worried, what's on your mind? tell it to me please" Sasabihin ko na sana sya na wala pero tinikom ko nalang ang bibig ko.

Winaksi ko saglit yung nararamdaman ko na hindi ko mapaliwanag, nang lumapit sa amin si Tita Cecile, mama ni Bricks.

Mabait sa akin ang parents ni Bricks, and I don't know why I feel so guilty, i don't do anything to make them happy, i have this feeling na pabigat lang ako sa pamilya ng granejer, but still they do all things for me, especially Bricks.

I just remembered when i was 9, i wanted to eat some mango, but i know it's to expensive to buy it, still i want it and i act like a spoiled brat that time and bricks got one of mango.

I'm so happy that time, so I hugged him as a thank you, he groan in pain at hinawakan ang braso nya kaya napatingin ako ron at first I'm in daze, tinanong ko sya kung ano ang problema, did i hugged him tightly, but he just smiled like he always do, he said he's okay nothing to worry about, pero tinago nya lang ang braso nya sa akin at tinanong ko sya kung ano yun, pero ngumiti lang sya at sinabing wala, pero dahil masyado akong curious na bata noon sa lahat ng bagay, kung kaya kinagabihan narinig ko na nasa sala s'ya kasama si tita cecile.

Eldracia Academy: Pellum The Survival GameWhere stories live. Discover now