~Forever~ |Dieletta✔

~14~ "Nie podoba mi się!"

Macie jeszcze jeden bo mi się nudzi

"Spacerując, wspominam wiele chwil, które jednym gestem odebrano mi"

Elena

Mam dość tych ostatnich sytuacji. Wszędzie gdzie nie pójdę widzę tą szczęśliwą parkę. Nie miałabym z tym najmniejszego problemu, gdyby te szczęśliwe osoby to nie jakaś dziewczyna z chłopakiem którego kocham. Ten cały wyjazd do Argentyny, na który tak go namawiałam. Cały ten czas czuję się taka samotna. Nikogo tu nie mam, omijając moich dziadków. Diego tak po prostu mnie zostawił... Czuje się jak skończona idiotka, bo w końcu się w nim zakochałam. A teraz on chodzi wpatrzony w tą swoją Violette, nie zwracając uwagi na cały świat. Normalna dziewczyna olałaby taką sytuację? Nie sądzę, ale tak pewnie myślą wszyscy. Z tego wszystkiego zaczęłam pisać nową piosenkę. Sama nie wiem dlaczego, jednak gdy cierpię pisanie idzie mi dużo łatwiej.

Siedziałam w studio. Tak, właśnie. W studio. W domu udawałam szczęśliwą nastolatkę, bo wolałabym żeby pewnego razu gdy zadzwonią rodzice nie usłyszeć tego głupiego "a nie mówiłem" od swojego ojca, a babcia na pewno zaraz by im wszystko wygadała. Nie zastanawiałam się czy ktoś jest w sali. Szczerze mówiąc nie bardzo mnie to interesowało. Po chwili zaczęłam śpiewać piosenkę, którą napisałam niedawno.Niedawno... Znaczy poprzedniego wieczoru. Gdy siedziałam na huśtawce w ogrodziei znowu o nim myślałam, chociaż nie powinnam.

Idąc sama w szarej mgle w głowie stos myśli nazbierałam je
Spacerując, wspominam wiele chwil
Które jednym gestem odebrano mi
Drogę tą, bardzo dobrze znam
To moje miejsce by porzucić żal
Słowo ''nie'', nagle zmienia sens
Odwracam się od przeszłości nie ma mnie

Jedna chwila jedno słowo
Stale ten sam dźwięk
Mam przed sobą drogę podczas której
Muszę wyznaczyć cel

Jedna szansa jedno miejsce

Jeden mały błąd
Wbrew pozorom nieustannie, myślę jak uciec stąd
Droga która ciągnie się przez cały czas
Ukazuje poświęcenie
Które czeka nas
Te same trasy, lecz ciągle inny plan
Idę by dotrzeć tam znajdę nowy start

Ten stan w którym nadal trwam
Zmienia podejście, zmienia cały plan
Ścieżka, która wciąż przede mną jest
Ile jeszcze, muszę przejść ?

Brudny świat czasem pełen barw
Pełen uczucia, które nadal trwa
Czuję jak serce podpowiada mi
Że kieruję się w inną stronę niż miałam iść

Jedna chwila, jedno słowo
Stale ten sam dźwięk
Mam przed sobą drogę podczas której
Muszę wyznaczyć cel

Jedna szansa jedno miejsce
Jeden mały błąd
Wbrew pozorom nieustannie, myślę jak uciec stąd

Droga która ciągnie się przez cały czas
Ukazuje poświęcenie
Które czeka nas
Te same trasy, lecz ciągle inny plan
Idę by dotrzeć tam znajdę nowy start*

Dopiero po pewnym czasie zorientowałam się że ktoś mnie obserwuję... Spojrzałam na drzwi, jednak tam już nikogo nie było. Przyszło mi do głowy że lepiej byłoby już po prostu wrócić do domu, jeśli ktoś jeszcze jest w studio. Ta cała szkoła ostatnio mnie przerażała... Nie pasowałam do tego towarzystwa? Może powinnam wrócić do Hiszpanii? To byłby chyba najlepszy pomysł. W końcu porwałam swoją kurtkę i torebkę i pognałam w stronę wyjścia ze szkoły, byle tylko nie spotkać żadnego z uczniów.