10/05/2017
Sen öldüğünden beri annemle yaşadığım o ev hep üzerime gelirdi. Zaten ne annemle muhabbet ederdim ne de birlikte vakit geçirirdik. Odada hep yalnızdım. Halüsinasyon görürdüm sen yanımdaymışçasına...
Sen öldükten 9 sene sonra annem öldü zaten. İyice yalnız kaldım. Yine dinmedi kalbimin acısı ve bu sefer üzerine vicdan azabıda eklendi. Bugün Bahanın mezarına gittim yine, geri döndüğümde annem odada yerde yatıyordu. Baktım nefes almıyor 9 seneden beri ilk defa o gün sarıldım anneme... Çok pişmandım 9 senedir anneme sarılıp koklamadığıma. 33 yaşımda tüm dünya durmuştu benim için. Artık ne annem var, ne Baha o an anladım ki 3 tane canım varmış. Onun acısı yetmedi annemide kaybettim.
Nasıl olur ya insan canını annesini nasıl olur da kaybeder. O yoksa olmaz ki, o yoksa nefes alınmaz ki... O evde öylece kaldım artık yaşamıyordum. Zaten bu saatten sonra yaşasam günahtı o acılara rağmen hala hayatta kalmak... Ne bileyim onları kaybettiğimden beri yaşayan bir ölüyüm sanki. Öleyim de annemin, sevdiğimin yanına gideyim diye tekrarlayıp durdum. Bundan 29 sene sonra ben herşeyi unutmaya başladım bir hastalık geldi başıma Adı "Alzheimer" miş. Bende bir karar verdim anıları unutmayayım diye yazmaya başladım.
DEVAMINI İSTİYORSANIZ YORUMDA BELİRTİN LÜTFEN :)
YOU ARE READING
ALZHEİMER HASTASI BİR KADININ GÜNLÜĞÜ
Teen FictionAlzheimer bir kadının genç yaşta ölen sevgilisinin ardından yaşlanana kadar yas tutması ve yaşadıklarını unutmamak için yazması aynı zamanda bunu bir günlük haline getirmesidir.
