Vampire City 2: Black Rose

Chapter 46 - Alive

Chapter 46 – Alive

Kent’s POV

Back to normal. ‘Yan ang lagi kong sinisiksik sa sarili ko. Pinipilit kong ibalik ang lahat sa dati pero mukhang hindi na ‘yon mangyayari lalo na’t wala na ang pamangkin ko. Masakit pero ‘yon ang totoo.

“Kent, hijo. May naghahanap sayo sa baba.” Sabi sa akin ni Yaya habang nag-aayos ng mga papeles.

“Sino daw?”

“Laura ang pangalan. Pinapasok ko na kasi kamag-anak niyo daw siya.” Nanigas naman ako sa kinauupuan ko.

What is she doing here?

Agad akong bumaba papuntang living room at doon ko nadatnan si Ate Laura na prenteng nakaupo.

“Ano’ng ginagawa mo dito?” malamig kong tanong. Tinignan niya lang ako at blanko ang expression niya. Napa-iling na lang ako sa suot niyang itim na bestida. Sa totoo lang, nagmumukha siyang mangkukulam! Nagtataka tuloy ako kung bakit siya pinapasok ni Yaya.

“Nagluluksa sa pagkamatay ng pamangkin ko.” Sabi niya tapos tumayo.

“Kung ‘yon ang ipinunta mo dito, maari ka ng umalis! Hindi ko kailangan ang sympatya mo!” I hissed. Nakita ko namang ngumisi siya kaya mas lalo akong nainis!

“Talaga lang ah? May maganda pa naman sana akong sasabihin sayo. Pero kung ayaw mo, ‘wag na lang.” sabi niya tapos akmang aalis. Agad kong kinuha braso niya at hinarap ko siya sa akin.

“Ano ‘yon?” napangisi siya saka niya winaksi ang kamay ko sa braso niya.

“Igalang mo ako, Kent! Kapatid mo pa din ako! Hindi ako ang kaaway dito, pero kung itrato mo ako para bang may ginawa akong masama sa pamilya natin!”

“May ginawa kang masama! Dahil sa pinili mo ang asawa mo, nagkawatak-watak tayo! No’ng pinipilit ka ng Papa at Mama at sumama sa amin, mas pinili mo ang asawa mong halimaw! Siya ang pumatay sa magulang natin pero naatim mo pa ding pakisamahan siya?! Anong klase kang anak?!” Panunumbat ko sakanya. Hindi siya makaimik.

“Dahil sayo naging desperado si Ate Niṅa ang Ina ni Lorelei sa paghahanap ng vampirang makakatalo sa asawa mo! And that’s when she found out about the Transcendals who eventually killed her instead of helping her. Now tell me, Ate Laura. Sabihin mong hindi ikaw ang kaaway dito. Sabihin mong ikaw ang walang kasalanan sa atin.” Nakita kong may tumulong luha sa mata niya pero agad din naman niya itong pinalis.

“Pinagsisisihan ko ang lahat, Kent. Maniwala ka sa akin. Patawarin mo ako at hindi ako naniwala sa inyo na ang asawa ko ang pumatay sa magulang natin. Masyado akong nabulag sa pagmamahal ko sakanya hanggang sa dumating ang araw na ginawa niya akong sanguinarian. Akala ko maayos na ang lahat eh. Hindi mo din alam ang pinagdaanan ko nang makumpirma kong ang asawa ko nga ang pumatay sa magulang natin.” Humarap siya sa akin at tinignan ako sa mga mata.

“I killed my sanguinarian husband, Kent. You don’t know how it hurts me. kasi kahit masakit, kailangan kong gawin… every night, Mama and Papa is haunting me. nakonsensya ako. Halos patayin ko na rin ang sarili ko!”

Para naman akong nanghina nang makita ko si Ate na umiiyak. Sa aming tatlo, alam kong siya talaga ang pinakamahina. Siya ang mapagmahal, at mas emosyonal.

“Hindi mo na maibabalik ang nangyari. Kahit pa anong sabihin—“

“Tanggapin mo ulit ako Kent. Ituring mo ulit akong kapatid. Magsimula tayo ulit bilang pamilya.” Hinawakan niya ang mga kamay ko.

Then and there, naramdaman kong sincere siya. Wala sa sariling nayakap ko ang Ate ko.

“B-bakit ngayon mo lang naisipan na bumalik, Ate. B-bakit kung kailan hindi na tayo kumpleto.” Anas kong sabi.