Mbreteresha e detit

23

Ajo rruge i ishte dukur aq e shkurter Angelos,kishte ecur aq shpejt neper ato rruge te ngushta dhe me ne fund kishte dale ne ate vend ku per here te fundit qe kishte qen aty ishte rrahur me Brajanin.
Zbriten te dy nga motorri dhe ishte Angelo ai qe sapo u kthye nga Brajan e goditi ate aq fort.

"Do motren time?" E pyeti Angelo dhe i gjuajti serisht.

"Po." U pergjigj Brajan dhe i qete qendronte perballe tij,pavarsisht atyre dy grushtave qe kishte marre.

"Ateher nese do me rrahesh mua do e miratoj kete lidhje,neses humb ti,motren time harroje." I tha Angelo atij dhe Brajan e shikonte me cudi.

"Ti keto kohe nuk je mire." I tha Brajan dhe Angelo serisht i gjuajti,dhe kete here me fort gje qe e beri Brajanin te bente dy hapa mbrapa.

"Po apo jo? Per her te fundit po te them." I bertiti Angelo dhe nje pergjigje nga Brajan po priste.

"Nuk zihem me ty." Kaq i tha Brajan dhe shikoi sesi Angelo luajti leht koken dhe buzeqeshi.

"Harroje motren time Brajan." Kaq i tha ai dhe drejt motorrit shkoi dhe sapo po behej gati ta ndezi degjoi zerin e Brajanit..

"Ok do ndeshemi,ama vetem me nje kusht,personi i pare qe rrezohet ne toke humb." I tha Brajan dhe Angelo zbriti nga motorri dhe drejt tij u afrua.

"Ne rregull." Pranoi Angelo dhe nje grusht nga Brajan mori.

"Pse u dashurove pikerisht me motren time?" I tha Angelo dhe i gjuajti serisht Brajanit.

"Sepse zemra nuk pyet se cilen dashuron,nuk mundesh dot ta komandosh zemren kur ajo fillon dhe dashuron dike." I tha Brajan dhe i gjuajti kete her me fort atij.

"Pse me mashtrrove? Mendoja se te kisha si vella ndersa ti u lidhe me motren time" E kete here Angelo e goditi aq fort ate saqe ndjeu doren qe me gjak ti behej.

Kjo lufte fjalesh dhe grushtash zgjati edhe per disa minuta,te dy mundoheshin te mos rrezoheshin,dhe gjuanin njeri tjetrin,Brajan ishte ai qe kishte marre me shume gjuajtje,por Angelo ishte care me shume ne buze sepse aty kishte marre shumicen e goditjeve.

"Mjafttt." U degjua nje ze dhe ata te dy ndaluan.
Ishte Angela ajo qe kishte mberritur aty dhe kishte mundur ti ndaloje dhe pse ishte pak vone dhe ata te dy ishin rrahur aq keq.

"Zot ca jeni ber keshtu,Angelo je mire?" Vrapoi ajo drejt Angelos dhe ai u hutua,shikonte ate teksa drejt tij vinte dhe harroi fare Brajanin qe qendronte vetem nje meter larg tij.
E kuptoi prezencen e Brajanit vetem kur nje grusht i preku faqen dhe ai ra ne toke.

"Mjaftttt." Bertiti Angela dhe Brajanin e shtyu me duar.

"Je cmendur gje Brajan,ai e la me aq pse i gjuajte?" I bertiste Angela por Brajan i lumtur qeshte.

"Fitova kunat,tashme nuk do jesh me kunder per lidhjen time me Melisen." I tha Brajan dhe u nis te largohet.

"Me hile,bastard ti ishe duke humbur,un u hutova." U mundua Angelo te justifikohej dhe ngadale u ngrit ne kemb.

"Te hutoji Angela,dhe per kete e di sa e Falenderoj,sepse te munda,faleminderit moter.. eehm" Ai pa dashje tha ate sekret qe kishte kohe qe e ruante nga Angelo.

"Moter?" Pyeti Angelo dhe shikonte se si Brajan  dhe Angela njeri tjetrin shikonin.

"Me fal Angela,un duhet te iki,shpjegoja ti." I tha Brajan asaj dhe iku.
E ndersa aty qendronin serisht ata dy,ai vend kishte qen vendi ku ata ishin pajtuar kushedi sa here dhe ndoshta sonte Angela shpresonte qe atyre zenkave ti jepnin fund,i mungonte ai njeri,e kishte marre aq shum malli vetem qe ta prekte.

"Je motra e Brajanit?" E pyeti Angelo dhe u ul ne nje gure qe ishte aty.
Ishte i lodhur dhe fuqi te rrinte ne kemb nuk kishte.

"Po.." i tha ajo dhe prane tij u ul.

"Pse nuk me ke then asgje Angela? Gjithe keto kohe kam menduar se prinderit e tu jetonin jashte vendit dhe motra e vellezer nuk ke." I tha Angelo dhe i zhgenjyer nga ajo koken uli.

"Nuk kam mundur,sepse me asnje nuk kam folur per familjen time, ne i thencin familje sepse gjithsecili mendon vetem per veten." I tha Angela dhe syt me lot i mbushi.

"Pervec Klares." I tha Angelo dhe ate shikonte sesi syt me lot i mbushi.

"Ajo eshte nje engjell,dhe un smundem te bej asgje per ta sheruar,jam e pafuqishme kur vjen puna te Klara." Sa me shume qe fliste ajo aq me shum lotet dilnin nga syt e saj.

E ndersa Angelo me nuk duroi  doren i kapi dhe e perqafoi.
E shtrengonte ne krahet e tije dhe nuk deshironte qe ta leshonte sepse kishte frike qe ajo serisht do largohej.
Ishin ndare nga ai perqafim pas shume minutash dhe ai serisht pa vetedije kishte vazhduar serisht me xhelozine e tij.

"Pse me trradhetove kur ende me do." I tha Angelo dhe serisht ne sy vendosi ate shikimin e eger.

"Se kam bere." Bertiti  Angela por ai serisht nuk bindej.

"Ju kam pare kushedi sa here bashk,ju pash nje dite ne nje nga baret e qytetit ishit aq afer. Ca do me shume?" I bertiti Angelo asaj dhe ajo nga ajo e bertitur syt serisht me lot i mbushi.

"Por un dhe ai jemi.." serisht nuk arriti ta thoje.

"Nuk me interesonnnn,mjaft per ate zot." I bertiti Angelo dhe u nis te largohej.

"U lodha Angelo,ti nuk je Angelo qe un njoh,ai nuk di te me bertasi njeher,ai vetem kujdesej per mua,e ndersa ti je kaq ndryshe nga ai." I tha ajo dhe ai ndaloi.

"Un po perpiqem te krijoj nje jete te re. Beje dhe ti me Aleksin,Lamtumire." Kaq i tha Angelo dhe ne motorr hipi duke u larguar nga aty.

E ndersa Angela e lodhur u ul ne toke dhe lotet e pushtuan.
Nje shi nisi,dhe ajo serisht akoma nuk ishte ngritur nga aty,pikat e shiut perziheshin me lotet e saj dhe ajo hapi duart dhe nje te bertitur leshoi,deshironte qe ajo e bertitur ti largonte te gjithe ate dhimbje qe kishte.
..
Angelo neper ate shi me motorr ecte dhe duart i dridheshin.
Kishte mberritur ne shtepi dhe ishte Melisa bashke me Brajanin qe po e prisnin.

"Je mire?" I tha Melisa sapo ai hyri mbrenda.

"Brajan shko prane motres tende." Vetem kaq tha Angelo dhe me koken ulur shkoi drejt dhomes se tij...

noname_queen
sonila1234
bestfrv
user93933676

Ndoshta publikoj dhe nje pjese tjeter pak me vone.❤