Careless (MaiChard) - COMPLETED

Ikalimang Kabanata

"Mamu!" Thirdy shouted as he saw me outside the daycare. Agad akong
lumhod at sinalubong niya ako ng yakap. Nakasunod naman ngayon sa
kanya si Charmaine na dala dala ang kanyang bag at hawak ang bag ni
Thirdy. Bumitaw din naman agad si Thirdy at hinalikan ako sa pisngi ni
Charmaine.

"How's school, angels?" I asked. Kinuha ko ang bag kay Charmaine at
hinawakan ko sila sa magkabila kong kamay.

"I got a star mamu! So many stars in my arm, o!" Theodore beamed as he
showed me his right arm full of red stars na tinatak siguro ng
kanilang guro. Thirdy seemed thrilled. Mas achiever kasi sa kanya si
Charmaine.

"That's great, baby!" tugon ko sa kanya. "You want any reward?" I asked again.

Agad itong tumango ng maraming beses at nagrequest ng pasta. But he
wanted my pasta kaya dumaan muna kami sa isang grocery store to buy
the ingredients. Bandang alas singko kami natapos sa pamimili at agad
din naman kaming dumiretso sa bahay. Mabuti na lang ay hindi pa
nasusundo ni Liza ang mga bata kung hindi baka nagkasalisihan kami.

Pinaakyat ko na muna sila sa kanilang kwarto and I started preparing
for the pasta. Narinig kong nagtatalo na naman ang kambal tungkol sa
assignment nila. I contentedly sighed. I wish this peace will go on
forever.

Hindi ko alam kung narinig ba ni RJ ang napag-usapan naming ng aking
mga anak kanina. Although I am scared, I know madaling baliktarin ang
narinig niya kanina. Nagformulate na ako ng mga idadahilan ko.
Thankfully, he did not question anything about it.

My heart is still broken. Lalo na ngayong nalaman ko na ikakasal na
siya sa iba. Will his new wife accept his children with me kapag
nalaman na ito ni RJ? Maski ako ay hindi ko alam ang sagot. All I know
is I will fight for my children's custody, kahit maubos pa ang pera
ko.

Nang natapos akong magluto ay tinawag ko na rin ang kambal para
kumain. Maaga kaming natapos dahil napagod yata ang kambal sa activity
nila sa daycare. Wala pang alas otso ay tulog na ang mga ito. As I was
about to prepare to sleep as well, an unknown number called me.

Thinking it was urgent, I immediately answered the call.

"Allo?" I abruptly replied. "C'est Maine." (Hello? This is Maine.)

All I can hear was silence. Until a man answered me. Ang traydor kong
puso ay agad tumambol nang narinig ang boses ni RJ.

"Maaaine..." he laughed, his voice slurry. "This is RJ. I'm so drunk."
Tumawa pa ito at narinig ko ang isa pa niyang pag-order sa bartender.
Umiinom ito. Hindi naman ito madalas uminom noon. I sighed.

"What do you need, Richard?" I formally answered.

Humagikgik na naman ito at narinig ko ang pagkabasag ng isang baso.
"Oops," humalakhak ito. "I'm sorry, Sir. I need my wife." Lasing
niyang sagot.

"Pass the phone to the person in front of you, RJ please." I need to
talk to the bartender or anyone na pupwede kong makausap.

"You called me RJ again." Aniya.

Mariin akong napapikit at inulit ang aking sinabi. "Pass the phone to
the person in front of you, please."

There was a long pause before I heard someone talk to me.

"Hello, Miss. This is the manager of the bar. Your husband doesn't
want to go home unless you come and fetch him, he said."

"I'm not his wife, Sir." Agad kong tanggi.

"He said to call this number, Miss. We're so sorry but can you please
pick him up? A woman already went here but he doesn't want to leave."

I bit my lower lip and asked for the bar's location. Nagbihis lang ako
saglit at dumiretso sa lugar kung nasaan si RJ. Medyo malapit lang ito
sa bahay kaya nilakad ko lang ito.

The bar is cozy. Dim lights lang ang meron dito at mellow songs ang
pinatutugtog. Luminga-linga ako sa paligid at nakita ko si RJ na
nakikipag-away ngayon sa bartender.

"Call my wife!" sigaw niyang muli. Tatlong lalaki ang nakahawak sa buo
niyang katawan para pigilan ito sa paglapit sa bartender.

Agad ko siyang dinaluhan. Hinawakan ko ang kanyang mukha. He's face is
red all over.

Nang nagmulat siya ay tinignan niya ako. Bumitaw siya sa mga lalaking
nakahawak sa kanya at hinawakan din ang magkabilaang pisngi ko.

"See? Here's my wife right here." Aniya at niyakap ako ng mahigpit. He
reeks of alcohol!

May isang staff na pinoy ang lumapit sa akin at binigay ang bag at
coat ni RJ. "Pasensya na po, ayaw niya talagang sumama sa nagsundo sa
kanya kanina, Miss." Nagkamot ito sa ulo at halatang nahihiya.

Tumango ako at ngumiti. Pakiramdam ko ay nakatulog na si RJ habang
nakayakap sa akin dahil narinig ko na ang mumunting hilik nito. Sabi
ng waiter ay may hotel daw sa kabilang building kaya agad ko siyang
dinala roon. Tinulungan naman ako ng mga hotel staff para dalhin siya
sa kwarto at iniwan din kami pagkatapos nilang ihiga si RJ.

Tumayo ako sa harapan niya at tinanggal ang kanyang polo. Tulog na
tulog ito at halos hindi kumilos nang takpan ko ulit ng kumot ang
kanyang katawan. He got thin. Nagkaroon din siya ng stubbles na halos
hindi ko naman maaninag noon. Hindi ba niya naasikaso ang sarili?

Halos umiyak ako nang nagsalita siya habang tulog.

"Maine... come back to me, please." Aniya at tumalikod sa kama.

Nanghihina akong lumabas ng kwarto at umiyak hanggang maubos ang dapat kong iiyak.

—-

GUYS SORRY HINDI AKO NAKAPAG-UPDATE! I celebrated my birthday kaya
medyo walang update. Sorry! Thank you for waiting! :D