❦ My Inspiration ❦

❦ 4 ❦

Sabah bir gümbürtü ile uyandım. Yatakta hızla doğrulduğumda yanımda Baekhyun yoktu. "Baek..!" dediğimde yerimden fırladım. Ona bir şey olmaması için dua ediyordum.

"Baek! Nerdesin?" dedim odalara bakarken.

"Chan..yeol.. Burdayım." dedi. Sesi acı çekiyor gibiydi.

Salona girdiğinde sehpa devrilmiş ve bir ayağı kırılmıştı. Baekhyun yerde oturmuş dizini acıyla tutuyordu.

Koşarak eğilip sırtına dokundum. "Baekhyun! Ne oldu? Sen, iyi misin?" dedim telaşla.

"Chanyeol.. Önümde bir şey olduğunu anlayamadım, özür dilerim."

"Özür dileme! İyi misin?"

"B-ben iyiyim ama galiba kırdım sehpayı. Özür dilerim." dedi fakat acıdan gözleri dolmuştu.

"Özür dileme ve tutun bana." dediğimde elini tuttum kalkması için. Tuttuğunda ayağa kaldırdım.

Annem hızla yanımıza geldi. Geceliğiyle üstünü kapatmıştı. "Ne oldu?" dedi merakla.

"Üzgünüm efendim." Baekhyun eğildi. "Normalde bilmediğim yerlerde bastonsuz yürümem. Kazayla sehpanıza çarptım ve kırdım sanırım."

"Eğilme çocuğum. Canından kıymetli mi?" dediğinde Baekhyun eğilmeyi kesip kocaman gülümsedi. "Sağ olun efendim."

Baekhyun'a üzülüyordum. Yaşamak, bizlere kıyasla onun için daha zordu.

Üzülmeden edemiyordum.. Sevdiğinin bu durumda olmasına kimse dayanamazdı çünkü. Hele çözüm bulmak zor ise.

❦ ❦ ❦

Kahvaltıda Baekhyun babamla da tanışmış oldu. Babamla gayet iyi anlaştılar. Fakat babam hemen sofradan kalkmak zorunda kaldı. Mesleğinden dolayı az görüyorduk.

Baekhyun yemeği çatala batıramayınca elinden alıp, yemeği çatala batırdım. Diğer elimi çatalın altına tutarak ağzına götürdüğümde çekingence ağzını açtı.

Kahvaltı bittiğinde benimde işe gitmem lazımdı. Fakat önce Baekhyun'u götürmeliydim. "Baekhyun, evine bırakayım seni."

Annem imalı bir şekilde kaşını kaldırdı. "Sana ne Chanyeol! Canı istediğinde gider! Değil mi, Baekhyun?" dediğinde güldüm.

Annemin bir arkadaşıma bu kadar iyi davrandığını görmemiştim... Misafirperver ruhunu severdim.

"Anneciğim, Baekhyun ailesine haber vermedi. Çok merak etmişlerdir."

"Chanyeol haklı. Her şey için teşekkür ederim, efendim."

Annem gülümsedi. "Yine gel o zaman."

❦ ❦ ❦

Gergince kapıyı çaldığımda annesi beni ve Baekhyun'u görünce kocaman oldu gözleri. "Sen! Oğlumun aklını karıştırdın değil mi?!" diye bağırınca kızardım. Hiçbir şey yapmamıştım. İftiralar can sıkıcıydı.

"A-anne." dedi Baekhyun önüme geçerek. "Ben aradım onu. Yanında kalmak istedim." dediğinde kadın dokunmaya kıyamadığım bedeni kolundan tutup içeri çekti..

"Senle konuşacağız bu konuyu! Geç içeri!" dediğinde Baekhyun endişeli bir ifade bana gözükmeye çalıştı. "Chanyeol, git sen." annesi ittirip içeri geçmesini sağladı.

Kadın tek parmağını bana uzattı. "Bir daha karşıma çıkarsan, ailenle muhattap olurum!" dedi ve bana söz hakkı vermeden kapattı kapıyı.