-37-

339 13 0
                                    

"kau nak ape datang rumah aku malam-malam ni?" aku pandang Husna yang berdiri menyandar pada gate rumahnya. Mata nya langsung tak memandang aku.

Marah sangat ke dia dekat aku sampai muka aku pun tak nak pandang?

"amboi. Dingin nya suara, kau marahkan aku eh." suara ku cuba di buat ceria even aku dah gugup semacam ni.

"marah? ehh tak lah. Aku langsung tak marah kau. Aku sedar kau macam mana. Sakit hati sikit terus lupa kawan. Terus lupa janji-janji kau. Kau mana reti nak meluah. So, kenapa aku nak marah kan?"

Husna senyum sinis padaku. Aku dah tergamam. "tak kan sebab aku tak join korang bergambar, kau marah aku teruk lagu ni? come on Husna. Aku kenal kau lah." pinggang Husna aku cucuk untuk mengundang senyuman dari nya.

Namun hampa.

Segaris senyuman langsung tiada di wajahnya.

Mukanya ketat dan tegang jerh.

Aku dah kebuntuan nak pujuk dia macam mana.

"Husna. Kau jangan macam ni. Kita kawan kan? tak kan kau sanggup nak marah-marah aku lama begini kan?" aku cuba meraih perhatian nya namun sia-sia.

Dia tak memandang.

"aku langsung tak marah kau tak join kami tangkap gambar." suara nya mengendur. Aku mengeluh. "kau bohong kan. Kau sebenarnya terasa hati dengan aku kan?"

Entah macam mana aku rasa ada air yang bertakung pada tubir mataku. Aku rasa sedih sangattt.

Aku sedih bila Husna layan aku begini.

Aku rasa sedih bila aku tak dipercayai.

Aku rasa sedih.
Bila terkenang akan penyebab utama hubungan aku dengan Husna jadi begini.

"tak aku tak bohong. Aku langsung tak terasa hati bila kau tak join kami bergambar tapi-"

Aku pandang Husna.

"aku kecewa dengan kau bila, kau ada masalah, kau tak nak cerita dengan aku. Kau sakit hati, kau tak share dengan aku.. Apa function aku sebagai kawan kau hmm?"

Aku tergamam.

"ka-kau tahu?" soalku terkejut. Husna senyum sinis. "aku tahu lah kawan aku punya masalah. Just tunggu masa je nak dengar dia luah?"

Aku terdiam. Aku tundukkan wajah ke bawah. "aku mampu selesaikan nya. Kau tak perlu risau. A-aku.. Aku mampu."

Dum!

Aku terkaku apabila melihat pintu pagar rumah Husna tertutup.

Husna pergi begitu jer?

Aku terkaku.

Tiba-tiba telefon ku berbunyi menandakan ada mesej masuk.

Aku buka mesej itu namun selepas membacanya entah kenapa, air yang bertakung tadi akhirnya mengalir jua.

HusnaaaMuadz 😑💕
See... Kau ada masalah kau tak nak langsung share dengan aku. Kau ingat kau hebat sangat ke nak selesaikan semua sendiri? aku ni sebagai kawan kau macam tak dak guna. Macam mana aku tak marah kau. Ego aku sebagai seorang kawan tercalar wey.. Kau betul-betul hampa kan aku. Di sebabkan Aiman tu je kau pinggir kan aku? TAK PE.. LEPAS NI JANGAN CARI AKU DAH. Kau kan tak anggap aku sebagai kawan kau yang ada di kala susah dan senang kann 😏? K lah. Assalamuaalaikum.

Tubuhku melorot jatuh.

Ya allah.

Dugaan apakah ini?

Hubungan aku dengan Husna benarkah sekeruh ini?

FINE | The Dare ✔Where stories live. Discover now