Heartless||Draco Malfoy

Hoofdstuk 5

Pov Laurel

Ik liep door de gangen heen op weg naar gedaanteverwisseling, Luke ratelde over hoe veel zin hij had in de Quidditch trainingen en ik knikte soms als teken dat ik luisterde, wat ik eigenlijk helemaal niet deed.

Toen ik het lokaal binnen liep zuchtte ik eventjes diep, het was een les met Slytherin.

Snel scande ik het lokaal maar er was geen teken van Alaric dus ik ging maar snel achterin het lokaal zitten naast Luke.

Niet veel later hoorde ik de luidruchtige stem van Malfoy die met zijn drukke vrienden het lokaal binnen kwam lopen.

Meteen liep McGonnagal maar Draco toe en vroeg hem wat, wat hij niet zo leuk bleek te vinden.

Daarna wees ze eventjes naar mij toe en ik ging vragend rechtop zitten. Draco wendde zijn blik van Mcgonnagal af en hij keek me aan maar liep snel daarna weer weg.

Vragend keek ik naar McGonnagal maar ze begon gewoon haar les zonder iets tegen mij te zeggen.

Na een saai uurtje gedaanteverandering gooide ik meteen mijn boeken in mijn tas en ik stond op, Alaric was er niet bij deze les wat ik helemaal niet erg vond.

Ik draaide me om om weg te lopen toen ik vol tegen Draco op liep.

'Sorry' stamelde ik en ik wilde langs hem op lopen maar hij greep mijn arm.

Verrast draaide ik me om en ik keek hem aan.

'Is er iets?'

'Ik ben aan het zakken voor gedaanteverwisseling, en McGonnagall vond het een slim idee om bijles te nemen'

'Okee..'

'Bijles van jou' zei hij toen en ik haalde mijn wenkbrauwen op en ik begon te glimlachen.

'En waarom zou ik dat doen?' Zei ik spottend en er verscheen een kleine glimlach op het gezicht van Draco.

'Omdat ik het lief vraag' zei hij en ik schudde met mijn hoofd.

'En omdat ik je gered heb van die engerd'

'Oke oke' zei ik uiteindelijk en ik pakte mijn aantekeningen uit mijn tas en duwde hem in zijn handen.

'Vanavond in de bibliotheek, bestudeer mijn aantekenen maar alvast' zei ik en ik liep langs hem op het klaslokaal uit met een glimlach op mijn gezicht.

'Smith!' Hoorde ik plotseling iemand zeggen en ik sloot mijn ogen, nee..

'Wat' zuchtte ik en ik draaide me om en Alaric stond voor mij.

'Wat? Ik ben je vriendje.. ik verwacht wel dat je dan iets liever gaat doen'

'Ja, vriendjes doen hun vriendinnen niet pijn'

Hij wreef met zijn hand langs zijn oog en hij maakte een snik geluidje.

'Ik word er gewoon emotioneel van' zei hij en ik schudde met mijn hoofd en ik wilde me weer omdraaien toen hij weer begon te praten.

'Vanavond gaan wij op date' zei hij plotseling en ik keek hem vragend aan.

'Nee, ik kan niet' zei ik enkel en Alaric zijn gezichtsuitdrukking veranderde.

'Hoezo kan je niet?'

'Ik moet bijles geven'

'Dan verschuif je dat maar'

'Nee, Woods'

'Smith, jij gaat..'

'Ik ga niks met jou, het enige wat ik nu ga doen is weg lopen' zei ik en Alaric nam een stap naar mij toe met gebalde vuisten en meteen deinsde ik naar achteren.

Ik probeerde de angst in mijn ogen te verbergen maar toen hij plots begon te glimlachen was ik bang dat hij het toch door had.

Hij bracht zijn hand naar mijn wang en ik draaide mijn hoofd boos weg.

'Je bent nu van mij'

Ik slikte eventjes toen Alaric langs me op liep, toen hij de gang verliet kon ik pas weer normaal ademhalen.

Langzaam ging ik met mijn hand door mijn bruine haren heen en ik ging op de bank in de gang zitten en ik bracht mijn hoofd naar mijn handen.

Ik was doodsbang voor hem, en ik was doodsbang voor mijn moeder.

Ik wreef met mijn handen door mijn gezicht en ik ging weer staan, ik klopte mijn rokje af en ik liep verder naar de leerlingenkamer waar mijn vrienden op mij aan het wachten waren.