The girl from the other WORLD (EDITING)

kabanata 24

Ang sama ng pakiramdam ko, hindi ko alam kong bakit pero simula nung dumating ang mga maharlika dito sa palasyo ay bigla nalang sumama ang pakiramdam ko kanina naman ay hindi ako ganito .

"Ayos kalang ba denisse, namumutla ka"-nag-alalang tanong ni lara...

"Okay lang ako, medyo masama lang ang pakiramdam ko."-sabi ko sakanya.

"Nako gusto mo bang magpahinga muna ah, sabi ko kasi sayo wag mong masyadong abusuin yang sarili mo, kahit na immortal ka hindi ibig sabiin hindi ka nawawalan ng lakas."-sermon pa nito pero hindi ko na pinakinggan dahil masama nga ang pakiramdam ko.

"Oo na.."

"Nako sige ako nalang ang bahalang magtuloy ng nililinis mo at magpahinga kana sa kwarto."-magpoprotesta pa sana ako pero nilakian nya lang ako ng mata kaya wala akong magawa kung hindi sumunod sakanya...

Pag karating ko sa kwarto namin ay agad akong nagdive sa kama at ilang minuto lang ay nakatulog agad ako...

"Denisse" napatangin naman ako doon sa tumawag saakin, at sa paglingon ko ay nakita ko si papa na masayang nakatingin saakin.

"Papa"-sigaw ko sabay takbo at niyakap sya. "papa namiss po kita"- sabi ko habang yakap ko sya.

"Namiss din kita anak"

"Eh, papa ano pong ginagawa natin dito?"- tanong ko kasi na isang paraiso kami na ngayon ko lang nakita.

"Wag mo ng intindiin yon, may gusto sana akong sabiin sayo"-seryosong sabi nya saakin.

"Ano po iyon papa"

"Denisse anak, kahit anong mangyari wag na wag kang magpapadala sa galit mo, at alam kong malalagpasan mo ang lahat ng ito."

"Eh? Ano pong ibig nyong sabiin."- pero hindi nya na ako sinagot, at simpleng ngiti lang sinabi nya saakin at bigla nalang itong naglaho, kaya nataranta ako.

"Pa, bakit naglalaho ka,"

"Panahon na denisse, humingi lang ako ng kunting oras para balaan ka, mag-iingat ka palagi ah anak."

"PA, PAPA,sandali lang po papa."...

"Denisse, denisse gising"..

"PAPA"-napabangon ako bigla, panaginip isang panaginip, pero anong ibig sabiin ni papa doon. Napatingin naman ako sa taong nasa harapan ko nakita ko naman ang nag-aalang mukha ni lara...

"B-akit? "-nagtstakang tanong ko.

"Oh,thank you god mabuti nalang at nagising kana.. "- lalo lang akong naguluan sa sinabi nya..

"Bakit,  ilang oras lang naman ako nakatulog ah,."

"Oras ilang oras baka sabiin mo dalawang araw kanang natutulog"

"D-alawang araw? anong ibig mong sabiin , lara. "-dalawang araw na akong natutulog pero paanong nangyari yun..

"Hindi ko din alam.. Pinatulog lang kita nung hindi maganda ang pakiramdam mo pero, lumipas ang oras at araw na tulog ka ay hindi kaparin nagigising kaya bigla nalang kaming nag-alala sayo."- may pag-aalalang sabi nya...

"Sandali, nasaan sila lucian"-pero bago pa sya makasagot ay bigla nalang may sumabog ng malakas...

"Shit, hanggang ngayon hindi pa sila tapos."

"Lara, ano yun.? Ano bang nangyari habang natutulog ako."

"Shit, mamaya ka nalang magtanong dahil kailangan ka nila ngayon. " pagkasabi nya nun ay agad akong bumangon kahit pa masakit pa ang buong katawan ko,  dahil siguro sa tagal kong nakahiga...