The girl from the other WORLD (EDITING)

kabanata 30

Third persona pov.

"Hi ,long time no see"- nakangiting sabi ni denisse na kakabalik lang galing sa ibang dimention, pagkatapos nya kasing maglaho ay bigla syang pinadala sa ibang dimention na puno ng mga halimaw wala syang ginawa doon kong hindi makipag laban kung hindi ay tuluyan syang maglalaho, ngunit habang nakikipag laban sya ay may bigla nalang humila ulit na isang portal at nabigla na lang sya na nakabalik na sya sa mundo ng mga tao.

"Ano ba yan, para naman kayong nakakita ng multo dyan ah"- nakasimangot nitong sabi, kaya dali daling tumakbo ang mga kaibigan nya upang lapitan sya at yakapin ng mahigpit.

"My god ,buhay ka denisse"-natutuwang sabi nila..

"Ehehehe, ayaw nyo yun at hindi ko nga alam kong bakit bumalik ulit ako,"-napapakamot na sabi nito. Habang busy sila ay may isang prinsipe na ka tingin sakanila habang nasa labi ang ngiti pero , pero kahit ganon ay naiinis din sya kasi sya ang unang umakyat tapos hindi man sya pinapansin..

Mas malala pa doon , ang sabi ng mga kaibigan nya na hindi na babalik si denisse at ngayon nakikita nya na ang saya saya nila habang ng kukwentuan ngayon tapos sya it almost 6 fucking year syang nag-intay tapos wala man lang yakap at halik sa dalaga.

Gusto man nyang magalit ngunit ,napangiti nalang sya, atleast bumalik sya at yun ang ikinatutuwa nya.

Denisse Pov.

Its been almost 6 years na nawala ako dito pero sa mundong napuntaan ko ay isang linggo na walang pahinga dahil sa pakikipaglaban sa mga halimaw, ang hirap ng pinagdaan ko doon sa mundong yun nandoon na yung point na gusto ko ng sumuko ngunit tuwing naiisip ko ang pamilya ko ay bumabangon ulit ako para magpatuloy..

Hanggang sa may isang portal ang umigop saakin, ang akala ko nga ay daldalhin nanaman ako sa ibang mundo ngunit nabigla nalang ako dahil bigla nalang ako napunta sa favorite naming kwarto ni lucian, siguro ito na ang nakatadhana saamin at ipinasasalamat ko yun...

Nandito kami ngayon sa isang malaking lamesa dahil pinaghandaan nila ako sa muling pagkabalik ko, kain lang ako nag kain, habang sila ay nakatingin lang sa akin. Alam ko sa mga mata nila ay ang tuwa na nakabalik ako ngunit sa pag balik ko dito ay may isang bahagi ng aking katauhan ang nawala . Isang tao nalang ako, isang ordenaryong tao katulad ng iba..

Nawala nalang bigla ang kapangyarian ko ng sinubukan kong lumipad at sabi ng nakakatanda ay baka yun ang kapalit upang makabalik ulit ako dito, kaya tinanggap ko na ang katutuanan na wala na akonv kapangyarian, atleast nakabalik ulit ako dito kasama sila.

"Hinay-hinay lang sa pagkain denisse , para kang hindi kumakain doon sa mundong napuntaan mo eh."-saway saakin ni marie. Natutuwa ako dahil nabuhay sila at sila na din ni luke at meron ng isang anak.. Nginitian ko lang sya bago sumagot.

" hindi, hindi ako kumain doon," nakangiting sabi ko habang kumakain parin..

"Anong ibig mong sabiin na hindi, pangit ba ang mga pagkain nila doon"-tanong naman ni sofia, pero umiling lang ako sinubo ko mona ang pagkain ko bago mag simula , kita ko naman ang kagustuan nilang malaman ang naging buhay ko doon...

"Ang totoo nyan, wala akong panahon na kumain dahil, sa araw-araw, menu-menuto at segundong pakikipaglaban sa mga halimaw, kaya kahit gusto kong kumain o magpahinga ay hindi ko magawa."-nakangiti kong sabi sakanila, kaya napa nga-nga sila.

Bago pa sila makasagut ay may biglang tumayo at umalis kaya napatingin kami doon, kaya bigla akong napasamid dahil nakalimutan ko ang isang taong gusto kong balikan dito..

Agad akong tumayo at iniwan ang kinakain ko at sabay habol kay lucian , ngunit hinanap ko sya sa buong palasyo pero wala sya tumingin na din ako sa tower ngunit wala din, no choice ako kong hindi punataan ang kubo nila lucia at eric sa may gubat.

Pagkadating ko doon at nakita ko syang nakahilata sa damo habang habol ang kanyang hininga mukhang may ginawa sya.

Daan daan akong lumapit sa kanamya hanggang sa nakalapit ako at umupo sa tabi nya at pinagmasdan sya.. alam ko na initay nya ako hanggang sa pag balik ko dahil yun ang sabi nila micey, kaya napangiti ako dahil kahit napakatagal na panahon ay hindi syang nagsawang mag intay saakin...

"Lucian, lucian,hoy lucian"-sabi ko sakanya habang kinakalabit sya pero hindi man sila kumibo.

"Lucian, hindi mo ba ako namiss,.ano ba yan kakarating ko palang .....wahhhh.."natigil ang pag sasalita ko ng bigla nya akong hinila pahiga sa kanyang dibdib kaya ang setting namin ngayon ay nakapatong ako ngayon sakanya.

"Lucian"-bulong ko sakanya, pero lalo nya lang hinigpitan ang yakap nya saakin kaya napa ngiti na lang ako .. namiss ko ang lalaking to ang aking swot. Ilang minuto din kami nandoon sa posisyon na yun hanggang sa nagsalita sya.

"Im sorry"-sya , babangon na sana ako ngunit lalo nya lang inigpitan ang yakap saakin .

"Bakit na nagsosorry?"tanong ko habang may sinusulat sa dibdib nya.

"Because, wala ako sa tabi mo habang nahihirapan ka."-sabi nya kaya napatingin ako, tinaas ko naman ang ulo ko upang makita ang mukha nya pero mukhang pinagsisisian ko amg pag harap sakanya dahil sobrang lapit namin sa isa't isa, ilang minuto kaming nagtitingan hanggang sa ako na ang sumuko umiwas na ako ng tingin at sinubakan tumayo ngunit di pa ako nakatayo ay ikabig nya na ang aking batok at hinalikan ang aking labi, nanlaki ang mga mata ko dahil doon, hindi ako makagalaw sa gulat , habang sya ay nakapikit habang unting unti ginagalaw ang kanyang labi saakin bibig..

Pero kalaunan ay pumikit na din ako at sumabay sa kanyang halik, at sa bawat halik na binibigay nya ay malalaman mo na ang pag kakamiss nya saakin , na miss ko ang lucian ko at nagpapasalamat ako at binalik nila ako dito kahit pa ang kapalit ang aking kapangyarian, basta makasama lang ang mahal ko sa buhay at si lucian...

Ilang sandali lang ay tumatuyo si lucian ngunit hindi pa nag iiwalay ang aming mga labi, binuhat nya ako at mag lakad sya at hindi ko alam kong saan kami patungo ngayon.. namalayan ko nalang ng nilapag nya ako sa kama at pumatong sya saakin . Hindi ko alam kong paano kami nakaakyat nauulog .

Napamulat ako ng mata ng nigla syang huminto sa paghalik saakin, kaya tumingin ako sakanya habang inaabol ang aking hininga, at pag tingin ko sakanya hinahabol din ang hininga.

"Bakit?"-tanong ko sakanya.

"Im sorry, na dala la ako"-sabi nya , kaya na inis ako nandoon na eh, malapit na, tapos ano bibitinin nya lang ako, char..
Ahah

"Ehhhh"-tangin na sagot ko.. inayos nya naman ang nagusot kong damit at buhok..

"Tumayo kana dyan , babalik na tayong palasyo."-sabi nya saakin, aalis na sana sya ngunit hinila ko sya pabalik at hinalikan bahala na basta kahit anong kinalalabas nito tanggap ko, nung una ay nagulat sya pero kalaunan ay tumugon din sya sa aking halik hanggang sa napunta ang labi saakin leeg at nagsimula ng maglakbay ang kanyang kamay. Nagulat pa nga ako ng bigla nyang hinawakan ang aking dibdib pero pinabayaan ko na sya, hanggang sa naganap na ang dapat maganap , na ang tanging gumagawa lang ang mga asawa, hindi bf/gf dahil bawal yun, hanggang di pa sila mag asawa, kuha nyo ah...

**********continue*****

A/N: hey sorry if ang lame ng bs kasi nga po inosente si author eh... ahahaha... next chapter is the last one... enjoy reading . Chao.....