Z głębin

Huragan

--(Sorana)--

Nie rozumiałam co ugryzło mojego Vincenta, nigdy się tak nie zachowywał. Uczyłam go jako źrebaka szacunku do innych. Czyżby  aż tak mocno walnoł się o jedną z skał? Czy on mnie poznaje? Skąd wzieło się imię Koral? Tyle nurtujących mnie pytań zajmowało w tej chwili moją głowę. Zerwałam solidną kępkę trawy nadal patrząc się na oddalonego ogiera. Podeszła do mnie Malaga, dziewczyna Vincenta. 

- Wiesz co się stało z moim Vincentusiem?-

- Nie zachowuje się jak nie on-

- Wiem, ale też wygląda inaczej więc...-

-Czy ty sugerujesz mi...-

- Nie ależ skąd tylko taka pierwsza myśl, acz kolwiek nie można tego wykluczyć-

- Tylko, że co możemy zrobić by to odkryć-

-śledzić-

Odparła stanowczo klacz po czym wzieła w pysk kępę trawy. Spojrzałam kątem oka w strone mojego syna, fakt jego maść nie była taka pięknie perlino, a  przewijało się przez nią nuta myszatego. Jednakże  to nie powód do tego by myśleć, że to nie mój Vincent. Gniadoszka odeszła od mnie kilka kroków i zaczeła zbliżać się do Vincenta. Pierwsze co rzuciło mi się w oczy to to iż Vincent nie miał tak dobrego słuchu, a ten niby Koral usłyszał w kilka sekund jak Malaga się do niego zbliża i  od kłusował kilka kroków dalej. 

--(Malaga)--

Nie było dobrze, nie było wspaniale, było MASAKRYCZNIE!!!! Mój kochany Vincent twierdzi, że jest kimś innym. Podkłusłowałam do ogiera ale ten szybko odszedł kilka kroków. No cóż. Zatrzymałam się wpatrując w niego wzrokiem pełnym zdziwienia. Stanełam na tylnich kopytach zwinnie okręcając się w stronę innych klaczy po czym pogalopowałam na pastwisko. Spojrzałam jeszcze tęsknym wzrokiem na mojego Vincentusia, zobaczyłam jak kątem oka ogląda się za Aquin złotoszampańska klacz pasła się spokojnie nie wiedząc co się w okół niej dzieje. Położyłam się na miękkiej trawie nadal bacznie obserwując myszato perlinowatego ogiera. Potarzałam się trochę po czym mrużąc oczy popatrzyłam się na słońce. Po chwili jednak stwierdziłam, że się zdrzemne.