3.Bölüm
Çeviri: Nagehan
### ### ### ##
“Luhan!”
Saat öğleden sonra 16.40’tı.
Luhan kanepede oturuyor ve bir elinde tavuklu sandiviç diğer elinde ise kolayı tutuyordu.
“Sehun’lar senin yanında mı?”
Annesinin gülüp kapıyı açtığını daha sonrada yanına yaklaştığını hissetti.
“Odamızdadır, sanırım. Her zaman orda olur.”
Cevap verirken arkasına dönmedi bile. Gözleri televizyona takılmıştı ve ağzındakini tıpkı bir at gibi gürültüyle çiğniyordu.
“Ah, teşekkürler.”
Annesi uzaklaşırken hala yüksek sesle konuşuyordu. Birkaç dakika sonra merdivenleri kendi kendine ıslığıyla bir şarkı söyleyerek çıktığını duydu.
“Ne-…”
Ayağa kalktı ve annesini takip etmeye başladı.
“Anne? Ne oldu?”
“Mh? Neden? Ne demek istiyorsun?
Mutfağa girdiler.
Sehun ve Luhan’ın annesi hala iyi görünüyordu. Bir ev hanımı olarak 24 saat boyunca onlarla ilgilienirdi.
“Pardon? Şarkı söylüyorsun, sen sadece çok çok çok mutlu olduğunda şarkı söylersin…”
“Haklısın, kardeşin için mutluyum.”
“Sehun? Ne yaptı ki?”
Annesi kıkırdadı
Buzdolabında bir şeyler düzeltmeye başlarken Luhan arkasında durup onu izliyordu.
“Eee?”
“Sen duymadın mı? Üniversiteden bir sınıf arkadaşı onu ziyarete geldi. Mutlu oldum, çok mutlu!”
Sınıf arkadaşı?
Üniversite?
“Ne-..”
Luhan boynuna elini götürdü.
“Anne! Gelen kişi kız mı erkek mi?”
“Bir erkek, neden bunu-“
“Ve şuan bizim odamızdalar öyle mi?””
“Sanırım! Hadi ama, kardeşin için mutlu değil misin? Nihayet birisiyle görüşüyor, nası-“
“Ne yapıyorlar, bir şey görebildin mi?!”
“Nereden bileyim tatlım!”
Luhan aniden kontrol edemediği bir öfkeyle doldu. Annesine sinirli gözlerle bakmaya başladı, sonrada arkasını dönüp çıktı.
“Ben kontrol ederim.”
İmkansız diye düşündü.
Bir çocuğu eve getirmek!
En azından bunu evimin dışında yapıcak bir vicdanın olsaydı!
“Luhaaaaaaan! Ah, lütfen ama yalnız bırak onları!”
“Kapa çeneni, ben ne yaptığımı biliyorum!”
Ve sen zaten anlayamazsın.
Merdivenleri hızlıca tırmandı.
Bunun beni ne kadar rahatsız ettiğini ANLAYAMAZSIN!
“SEHUN!”
Ama..
