Spowiedź nieba

Milczenie

Dobijają myśli do portu złudzeń

Im dalej sięga wzrok tym bliżej końca ciało

Spod latarni ciemnej lęk się podrywa

Skrzydła ciężkie pod czasu kurzem

Co miętowy świt wybudzić nie zdoła

To zemrze powoli pod miękką krat marą

Gdzie bezpiecznie doczeka końca

I choć cel nieświadomy na horyzoncie

To ciało i myśl stać będą nieporuszone

Żadnym pragnieniem,ni marzeniem słodkim

Co kuszą z dala w całej swej ozdobie

W oddali gdzieś zawsze nigdy w tej dłoni

Pozostać zostało już tylko do czasu

Aż czas zatoczy krąg wieczności

I koniec połknie ciało i duszę

I koniec końca swego doczeka

I złudzenia znikną,marzenia i cel

Który czeka,lecz niedoczeka spełnienia

Zwyczajne odejdzie,choć było - nie nadeszło

Świadomość i czas tak kołem się toczą

Aż purpura zagaśnie oczy spod powiek ciężkich

I śnić już pozostaniena tej wielkiej otchłani

Gdzie śnią wszyscy na równi poza czasem