Ressam ve sevdicek kısa sürede olsa birlikte zaman geçirmenin verdiği mutluluğu yaşıyorlardı
Öyle bir mutluluk ki yaşanan onca kaybedişe rağmen birlikte vakit geçirirken hayatın tüm zorluklarını geride bırakıyorlardı. Hayat gariplikler doluydu her günün farklı bir koşturmacası vardı. Aynı evin içinde mahpus hayatı yaşarken bile birlikte olabilmek kendilerine yetiyordu. Kaybetmek üzerine yaşanan bir hayatın kısa süreli mutluluklarıydı yaşadıkları.
Ölüm ensesinde yaşayan her canlı gibi insan da ölümle burun buruna yaşıyordu. Onca zorluk ve kaybedişe rağmen hiç birşey olmamış gibi yaşayan varlığa insan deniyordu. Sevdicek ve ressam an geliyor hiç bir sorun yokmuş casına mutlu oluyor bazen de düşündükçe dipsiz bir çıkmazda çırpındıkça çırpınıyor ve her çırpınışta daha derinlere batıyorlardı. Yaşadıkları acısıyla, kederiyle, umut ve mutluluğuyla hayatın ta kendisiydi...
Güzel olan herşey yitmeye mahkûmdu, güzel olan herşey bitmeye mahkum...
İnsan kaybederdi... en beklenmedik anda en beklenmedik zamanda
Kaybederdi her defasında!
Dilruba hanım Fatih geldikten sonra rahat bir nefes almıştı. Asudenin yüzünde güller açıyor gibiydi. Yüzündeki hüzün yerini mutluluğa bırakmıştı. Fatih'in annesi ise çoğu zaman tespih çekiyor ibadetle meşgul oluyordu. Köye dönmeyi çok istemesine rağmen Fatih'in ısrarından dolayı bir süre daha kalmaya karar vermişti. Fatih'in gelmesiyle evde şenlik olmuştu artık evdeki herkes daha bir mutluydu.
BẠN ĐANG ĐỌC
Ölümün kıyısında #Wattys2019
Tiểu Thuyết Lịch SửBir çizgi... Koca bir kağıt ve bir çizgi... Ressam kaşları çatık halde kalemi yere fırlattı hepsi buydu işte kısacık bir çizgi... Tüm haykırışları bir çizgiden ibaretti ,tüm öfkesi bir çizgi...
