Its already 2 A.M but I'm still awake. I can't sleep knowing that Cohen is hurt. Naiinis ako sa sarili ko. Sabi ko ayoko ng nakikitang nasasaktan siya pero ako mismo yung nananakit sa kanya. Hindi ko siya nakikita ngayon pero naiiyak nalang ako dahil naiisip ko yung malungkot niyang mukha.
I wiped my tears.
I checked her accounts, trying to see if she's online. Wala siyang activities sa twitter and IG niya kaya naiiyak nanaman ako! Nanginginig kong tinignan ang messenger niya!
There's the green dot on her name! Pinindot ko kaagad yung chatbox namin at clinick ang video call. Nakalimang rings pa bago niya sagutin. Imbis na ngiti ang ibungad ko sa kanya, iyak na 'ko ng iyak.
"What the fu—baby, what's wrong? Hey..." Nag-aalala pa yung tunog ng voice niya kaya mas lalo lang akong umiyak. Shit, bakit ko siya sinaktan? Bakit? "Baby, answer me please...ang layo ko sa'yo, wag namang ganyan." Tumango ako.
Inayos ko ang mukha ko atsaka humarap na sa kanya. Bahagya akong ngumiti. Namiss ko lang talaga siya kaya ako napangiti.
"Bakit ka umiiyak? May nanakit ba sa'yo? May problema ka ba? May masakit ba? Ano? Mahal, magsalita ka naman...nanghihina na 'ko sa pag-aalala sa'yo..." She called me Mahal.
"Sorry, baby. Sorry kung hindi tayo nagkita bago ka umalis. I-I know maling mali talaga 'ko...pero kasi nasasaktan ako kapag naiisip kong masasaktan ko si Crey kaya I gave her a day to be with me. She's too good for me. Lahat ng gusto ko nirerespeto niya. She makes me happy kahit na kailan ko siya kailangan. She never fails to tell me na kaya ko kahit hirap na hirap na 'ko. She's always there kahit na hindi ko naman sabihin na kailangan ko ng kausap kaya sabi ko sa sarili ko na—"
"Itigil na natin 'to?"
Natigilan ako. Parang biglang may sumabog sa sistema ko. Gusto kong linawin sa utak ko kung sinabi niya ba talaga yon. Kung sinabi man niya yon, seryoso ba siya? O nagbibiro lang siya? O baka wala naman talaga siyang sinabi?
"W-what?" Ayan lang ang nasabi ko sa sobrang gulat ko. Ang daming tumatakbo sa isip ko pero hindi ko masabi lahat. Para 'kong nawala sa katinuan.
"Monique," MONIQUE?! DID SHE JUST CALLED ME, MONIQUE?! "Phase lang ba 'to para sa'yo? Sa tingin mo ba phase lang ako sa relationship niyo ni Crey? Kung para sa'yo ganon, sakin hindi." Tahimik lang ako. Nanlalabo nanaman ang paningin ko dahil sa luha ko. "Tangina...ilang weeks yon? Ilang weeks? Three weeks? Sa three weeks na yon tangina seryoso ako. Hindi ako susugal sa ganto kung hindi ako seryoso, Mon. Wala akong pakialam sa sasabihin ng iba, kasi tangina, ikaw naman ang kapalit kaya okay lang. Kasi tangina magalit na lahat sakin pero basta alam kong akin ka, alam kong ikaw naman ang magiging bunga ng paghihirap ko, ayos lang. Ayos lang kasi ikaw yon, e."
Tumingala siya. Gusto kong magsalita pero wala gustong lumabas sa bibig ko.
"Siguro nga tama ka. Nakisali lang talaga 'ko. Wala naman dapat ako, e. Sabi mo nga nasasaktan ka kapag naiisip mong masasaktan si Crey sa ginagawa natin. Oo na, clear na sa utak ko. Clear na sa utak at puso ko na mas gugustuhin mong ako nalang yung saktan dahil kasi nga naman tangina wala pang isang buwan tayong magkakilala diba? Pero kayo? Three years! Ano namang laban ko sa three years? Sige na, Monique...tigilan—"
"COHEN DANIELLE!!" I manage to shut her kahit na ang sakit na ng lalamunan ko dahil sa walng tigil na kakaiyak. "WHAT THE FUCK ARE YOU SAYING?! ANONG TIGILAN? MAY SINABI BA 'KONG GANON HA? GAGO KA!" I sniffed. Yung luha ko hindi na yata mauubos. "How dare you said those things? Sa tingin mo ba isusuko kita ng ganon ganon lang? Dahil ano? Dahil three years si Crey pero ikaw three weeks? Putangina naman, Cohen! Anong pakialam ko sa panahon! Anong pakiaalam ko sa three years kung mas masaya 'ko sa three weeks?! Ganyan kababaw ang tingin mo sakin? Ang sakit naman non..." Nagtakip ako ng kamay sa mukha pagkasabi ko niyan. Sobrang sakit na ng mata ko dahil sa pag-iyak pero hindi pwedeng matapos ang araw na 'to na hindi kami nagkakaayos.
I wiped my tears again. Tumingi ako sa kanya.
"How dare you, too! How dare you said those things about Crey! Habang kinekwento mo yung mga nagawa niya para sa'yo, nasasaktan ako! Nasasaktan ako kasi alam kong sa oras na pipili ka, siya yung pipiliin mo! Paano ko nasabi? You said it yourself! She respects whatever decisions you made! She makes you happy eventhough you don't need her! She supports you! She cheered you up! Saan ako lalaban don, Monique? Saan? Kasi parang sa lahat ng areas, siya na lahat, e. How dare you praise her in front of me?" She blurted out.
"Damn it, I want to be honest with you that's why I said those things! Ayokong malaman mo pa sa iba na ganon si Crey sakin! Ayoko ng may mga secrets between us kasi gusto kong mag work tayo hanggang dulo! Hindi ako nagk-kwento sa kanya! Pero sa'yo gusto kong sabihin lahat kung malungkot ba 'ko ngayon, kung masaya 'ko, dahil ikaw yan, Cohen! Kahit walang ka-kwenta kwenta sasabihin ko sa'yo kasi gusto kong maramdaman mo na sa'yo ko handang sabihin lahat ng nasa isip ko! At anong sinabi mo? Sa lahat ng areas siya na? Tangina naman, Lazaro, nakalimutan mo yung puso ko! Sa'yo lang 'tong gago ka kahit nakakabwisit ka!" Damn, iyak nanaman. Mukha na siguro akong bubuyog.
"Weh?" Pagtingin ko sa kanya kinakagat-kagat niya yung lower lip niya.
"Wala ka talagang tiwala sakin?" Malungkot kong sabi. Lumunok naman siya. "Gusto mong tigilan na natin 'to? S-sige," Naguunahan nanamang pumatak ang mga luha ko.
"NO! FUCK, NO! After hearing that sa tingin mo papakawalan pa kita? Sakin ka, Monique. Akin ka. Tangina, magkamatayan na pero akin ka. Naiintindihan mo ba? Akin ka." At sa wakas, ngumiti na rin ako. "Mukha ka lang bubuyog ngayon pero akin ka." Sinamaan ko siya ng tingin pero tumawa lang siya. I missed her laugh! "Please, pakiayos na yung sainyo ni Crey? Pagbalik ko diyan sasabak na tayo sa gyera..."
I nodded.
"Kaya mo ba? Or ako nalang? Alam kong iniisip mo yung mararamdaman ni Crey pero mas masasaktan lang siya kung patatagalin natin 'to, Mon. Hindi ko na kayang isipin na pumupunta siya sa kwarto mo. Legal pa dahil engaged naman kayo. Ayoko non, Mon. Akin ka."
"Will you stop calling me by my name? Naiirita na 'ko."
"Ay sorry, mahal..." Ay shet ayan nanaman yung mahal!
"Bakit mahal na tawag mo sakin?"
"Kamukha mo kasi—joke lang. Ang sweet kasing pakinggan diba? Gusto mo ba yung mas sweet pa? Sugar?" Inirapan ko siya. Tumawa siya. "Napagalitan kasi ako ni Lj. Sakanila daw ni Hopey yung baby kaya mag iba daw tayo. Ayaw niya daw ng may katulad, e."
Leche talaga 'to si Lj! Edi sana Leche flan yung tawagan nila para wala silang katulad! Bwisit!
"Anyway, matulog na tayo? May jet lag pa 'ko, e. Hinintay ko lang talaga na tumawag ka. Nagpapalambing kasi ako," I giggled.
"Sorry talaga for yesterday..." Naalala ko nanaman.
"It's okay kahit na alam ko namang nalibang ka talaga kasama siya. San nga kayo pumunta? Wedding expo? Tss!" Ang cuuuute hahahahaha!
"Wag kang magpa cute, naggigigil ako. Hindi kita makakagat ngayon,"
Ngumuso lang siya hahaha. Namiss kong hawakan yung dimples niya😞
"Baby-ay sorry hindi pa kasi ako sanay sa mahal. Baby, pakiayos naman ng top mo dahil kanina pa yan nung nag aaway tayo. Kung alam mo lang kung gaano kahirap magalit habang nakikita ko yung..." Imbis na ayusin ko, tinanggal ko yung top ko. Ngumisi ako nung nakita kong napalunok siya. "Baby...hindi rin kita makakagat..."
Bahala kang magdusa diyan. Pagkatapos mong sabihin na tigilan na natin 'to? Huh! This is your consequence!
Ehem, I'm half naked by the way.
"Baby, ugh!"
Looks who's frustrated now. Hahaha.
