Dear Max

Dear Max,

Hanggang kalian ba pagdududahan ng mga magulang ko ang kakayahan ko?....

JESSICA'S SCENE IN THE DIARY

"Ok, Class, I'll be giving you your average today" ayy oo ng apala today is Tuesday, bigayan ng grades

Isa isa kaming tinawag ng teacher naming sa harapan para kami lang ang makarinig at maka alam sa average naming. Bawal kasi ipa alam sa iba.

Max, to cut it short noong ako na ang papunta sa harapan ay binigay na sakin ang grado ko

"Congrats Jess, still the highest 😊" nakangiting sabi sakin ni Ma'am na walang pangalan

Pag katapos kong magpasalamat ay pumunta na ako sa upuan ko at binuksan ang papel

97%

I was trembling when I saw what's written. Not because of happiness but because I'm afraid.

"97! My God! What were you doing?! Nag bubulakbol ka siguro no?!?" salubong sakin ni mommy pag pasok ko sa bahay at nang maibigay ko na ang average ko

"No mom. I did my best, skwelahan at bahay lang ako right????" no, this can't be happening

"Shhhh" NO

"Mom, please" I'm already hyperventilating, halos hindi na ako makahinga sa iyak ko

"You did your best?" dahan dahan siyang lumapit sa akin, hinawakan ang panga ko at mariin itong pinisil. Nakikita ko ang panglilisik ng mga mata niya

"Shh, I'ts not enough darling, alam mo naman siguro ang mangyayari sayo diba?" nakakatakot ang ngisi niya ngayon

"Mom, Noo" kinaladkad niya ako papunta sa lugar na iyon

"Ma, ayoko please no" lumngon siya sakin

"Tumahimik ka" at tuluyan niya na akong naipasok sa lugar na iyon

Max? did I mention already that I hate dolls? May phobia ako sa dolls Max. Pero do you know the funny thing is, ang lugar kung saan ako kinaladkad ni mommy ay ang punish room. Alam mo kung ano ang meron sa punish room? It's a room full of Dolls. Kahit saang sulok man ako tumingin the dolls were there. Maz, I even question myself how I remained sane.

"Ma? Please let me out!!!" kinakalabog ko na ang punish room. Tumingin ako sa paligid at yumuko nalang ng makita akong napakaraming pares ng mga mata ng mga manika na nakatingin sakin.

Max, I didn't know kung ilang oras ang iniyak ko ng mga sandaling iyon until...

"Tita! Nasaan na si Jessica??!" huh? Is that Julia?

"Julia?" humihikbi parin ako

"Umuwi kana Julia, gabi na" kalmadog sabi ni Mommy

"No, hindi ako aalis hanggat hindi ko makita si Jessica" I can hear determination in Julia's voice

"Julia? I'm here" nang hihina na ako sa takot

"I told you already, Natutulog na ang anak ko Julia. Umalis kana" don't leave Juls

"Ok, pero mind you tita babalik ako buk-" no, wag kang maniwala Julia, wag mo akong iwan please

With all the strength that I have, sinuntok ko ang pinto

"What was that?!?!" It's me Juls

"It's nothing baka ang mga kasambahay lan yun, now leave Julia" nagsisimula naring mainis si Mommy\

"TEka, It came from that room right? And If I remember it correctly yan yung tinatawag niyong punish room. Jess?!?!" narinig ko ang mga yabag nila na papalapit

Nakita kong unti unting bumubukas ang pinto

"My God!" dali daling lumapit si Julia habang nakatingin sa mga manika sa paligid

"What the Hell tita?!?1 you know na may phobia si Jessica sa mga manika right?! Anong klase kang tao!?" No, Don't shed a tear Juls

"How dare you question my ability as a mother! Alam ko kung ano ang makakabuti sa kanya" marahas niya akong kinuha sa pagkakahawak ni Julia sakin

"You really dare to call yourself a mother?!?! Sakin muna siya tityra" at kinuha nanamn niya ako kay mommy

"Hindi! Wag ka nngang makialam ditto Julia or elese"

"Or else what??? Sa lahat ako pa talaga ang tinatakot niyo tita?? Baka nakakalimotan niyong HINDI AKO TAKOT SA INYO"

With that being said Max ay doon muna ako naki tira kila Julia. Ang hina ko no?

Love, Jessica

How can someone be so CRUEL?!?! And to think na ang someone nay an ay ang mismong nanay niya pa! Well, bakit paba ako magugulat sa mga ganitong sitwasyon e mismong ina ko nga I hindi ako pinahalagahan.