Dear Max

"Bukas iyan" I said without even looking at the door

"Anak?" I immediately stilled when I heard that voice

Walang emosyon kung tiningnan ang nagsalita

"Ano na naman ba ang kailangan niyo? Kanina si Dad, ngayon naman ikaw? If you're here to question me then, makaka alis na kayo, wala kayong mahihita sa akin" hurt and sadness flashed in her eyes

"Hindi kita tatanungin kasi alam ko na rin naman ang sagot" ngumiti siya but it definitely did not reach her eyes

"Diretsohin mo nga ako, ano ba talaga ang kailangan mo ha?" Harsh? I don't fuckin' care

Umupo siya tabi ko, pinikit ang mga mata niya at unti unting umagos ang luha niya

" 2 years ago, Noong ma aksidente kayo nang kuya mo, hindi naming alam ang gagawin, lalong lalo na ako. I was trembling noong may tumawag sakin na mga police and they told me that you, together with your kuya got into a car accident. Noong dumating kami sa Hospital sinalubong kami agad ng doctor saying that both your lives were in danger.

Sabi niya there is no chance at all na maka survive kayong dalawa. And then he came up with this Idea na bago pa kayong dalawa ang mamaalam, kailangan may isa na mag paraya para maligtas ang isa, I hesitated kasi hindi ko kayang may mawala sa inyong dalawa, anak ko kayo e but then I had to choose, your dad was silent the whole time, just looking at me na para bang sinasabi na ako ang dapat mag desisyon

Unang pumasok sa isip ko ay si Zack" she wiped her tears and smiled

It hurts so bad

Parang pinipiga ang puso ko

"Siya lang naman ang mahalaga sayo diba?" ngumiti ako nang mapakla at pinahid ang mga luha ko na tumutulo na pala

"Napakaraming pangarap ni Zack, naisip ko na sobrang magiging maayos ang future niya pag siya ang nabuhay, your kuya was an amazing man, graduating na siya, siya rin ang susunod na tagapamahala ng kompanya, and without even thinking ay nasabi ko ang pangalan niya, I told the doctor to save Zack but then a certain image flashed into my mind

It was you, smiling, at that moment alam kong dapat wala akong piliin, but before I can even take back my words, naka pasok na ang doctor sa operating room, from that moment, I prepared myself na ang makikita ko nalang na buhay ay si Zack kaya naman sobra ang gulat ko nang ikaw ang naabotan ko

Then it clicked, I forgot the fact that your brother loved you so much at hindi niya hahayaang masaktan ka. I'm not saying this para mapatawad moa ko, dahil sa laki ng kasalanan ko alam kong wala akong karapatan but please, don't ever doubt the fact that I love you so much" sinubukan niya pahirin ang mga luha ko

"Tapos ka naba? Alis na" I said in a monotonous voice and blank face

"I'm sorry" ngumiti muna siya saakin at tuluyan ng umalis

"Damn them" sinusuntok ko ang ding ding sa bahay, wala akong paki alam kung dumudugo na ang mga kamay ko

No physical pain can even replace what I'm feeling right now. Nahagilap ng mata ko ang diary na binabasa ko kanina

I flipped the page and saw Jessica's neat handwriting, It says Last entry