Chapter 9.

13K 353 2
                                    


EDITED:

Makazheia POV,

Agad kaming dumeretso sa loob ng dorm saka ako umakyat sa taas para doon ilabas lahat ng emosyon ko na kanina kopa pinipigilan.

Nagtakip ako nang unan sa mukha at doon umiyak nang tahimik. Pakiramdam ko ang hina-hina ko, Bakit? Bakit kailangan pa nilang mawala?.

~Knock~knock~

"Zheia open this door stop crying please" Rinig kong sabi ni Ate sanya mula sa labas ng Pinto.

Pero hndi ako sumagot I just want to be alone, I don't want them to see me at this state at isa lang ang naiisip ko na pwede kung mapuntahan my secret place.


I don't know but i have this feeling na makokomfort ako nang lugar nayon is it because it's peaceful and quite? Or is it because of sapphira?.

Nailing ko nalang ang ulo ko at dali-daling tumayo saka ko pinunasan ang mga luhang dumadaloy pababa sa pisngi ko bago binuksan ang pinto, bumungad sakin ang mukha ni ate sanya na bakas ang pag aalala.

"Zheia where you going? Gabi na" Ate sanya ask me with her worried tone i force myself to smile a little pero sino bang niloloko ko? Alam kong alam ni ate na hindi totoo yun.

"I just want to be alone ate please just this time give me some space" I begged her i heard her sighed.

"Okay but please don't stressed yourself too much, nawalan din kami zheia masakit din para samin remember tita jescil told us to be strong and were here pa zheia magkapatid tayo diba?." Ate sanya hindi ko mapigilang humikbi sa harapan niya, she hugged me so i hugged her back. Tama siya nandiyan pa sila nandito pa ang mga kapatid ko.

''I'm sorry ate, i love you, i promise to protect you.'' Sabi ko saka ako kumalas ng yakap i saw her smiled at me.

''Mahal kadin namin ni serina zheia tandaan mo yan.'' Ate sanya and she then kissed me on my forhead they really treated me as their real baby sister and im lucky for that.

''I'll be back later, keep safe.'' Sabi ko sakanya at tuluyan nang umalis Luminga-linga pa ako sa paligid nang makumpirma kong walang tao tumakbo na ako papunta sa likod ng academy at pumasok sa loob ng malalaking bato.

"Princess" Mahinang sambit nang dragon nagtaka ako kasi malungkot din siya.

"What happen to you? " I asked in worried I don't know pero nasasaktan ako na nakikita siyang malungkot what's wrong with me?.

"You're sad princess kaya naapektuhan din ako ng emosyon mo, im your other half princess we're connected mararamdaman ko rin kung ano ang nararamdaman mo.'' Dragon.

Natahimik ako ng ilang segundo matapos marinig ang sinabi niya, we're connected? How did that happen? Is that even possible? But i think she's saying the truth nakikita ko yun sa mga mata niya.


"I know your mom died princess and that's the reason why you feeling like this. Sad, angry, and loneliness." Dragon kaya nagulat ako how did she know about my mom? And how did she know about what i feel!?


"How did i know?, I know Jescil light princess dati siyang kaibigan ng iyon totoong ina, she saved you from death princess we owe our lives to her, your real parents are waiting for they're waiting for us, open your eyes princess wag kang mag bulagbulagan dahil nandiyan lang sila sa paligid." Dragon i looked at her confused.


"Sila? Sinong sila? " I asked in confusion habang naka kunot ang noo kong nakatingin sakanya.

"Malalaman mo pag malinaw na sa iyo ang lahat you need to know who really are you my princess as soon as possible kailangan malinaw na sayo ang lahat bago ka dumating sa tamang edad'' She said while looking at me intently into my eyes.

The Lost Princess and the Dragon (EDITED)Where stories live. Discover now