The Lost Princess and the Dragon (EDITED)

Chapter 47.

EDITED:

Serina's POV.

Urgh! Bakit ba kasi ganon nalang ang naramdaman ko? shit! Yan tuloy dahil sa kagagahan ko eto ako ngayon naligaw, ang tanga mo talaga kahit kailan serina.

Haystt! Saan na ba ako? Mula nung bumaba ako kanina galing sa kotse hindi ko na alam kung saan ako dinala nang walang hiyang paa kong to! Ang dilim pa nang palagid aaminin kong nakakatakot ang lugar na to kung saan man ako ngayon ano bayan! Ang tanga ko kasi!.

Mula sa malayo may narinig akong nagtatawanang mga lalaki base on their voice nito ay nalaman kong mga lalaki ito, papalapit ng papalapit ang mga tawanan na yun dito sa pwesto ko.

Hanggang sa may maaninag akong pitong lalaking nagtatawanan ilang kilometro nalang ang layo nila mula dito sa pwestong kinatatayuan ko napahinto sila nang dumapo ang tingin ng isa sakanila sa pwesto ko.

"Mukhang sinuswerte ka nga naman." Sabi nung lalaking nasa gitna siguro leader nila ngumisi ito sakin kaya tumayo ang mbalahibo ko sa batok, damn! I don't like this feeling.

"Miss saan punta mo? Sama ka muna samin at sisisguraduhin kong liligaya ka." Sabi nung nasa gitna umiling lang ako sakanila.

"May pupuntahan pa ako." I said while my knees shaking, tatakbo na sana ako nang hawakan ako ng isa sakanila sa kaliwang kamay ko.

Bigla nalang bumilis ang tibok nang puso ko, im scared! Please someone help me please.

"Sama ka muna samin." Pagpupumilit ng isa sakanila nito sakin pilit kong inaagaw ang kamay kong hawak niya.

"Let go of me! Tulong please!." Sigaw ko tuluyan na akong umiyak sa takot nang malaman kong masyadong tago ang lugar na ito para may makarinig sakin.

Napahiga ako sa sahig nang bigla akong tinulak nung humawak sakin kanina, humarap naman sakin ang kaninang nasa gitna umiiyak na ako ngayon sa takot.

"Please maawa kayo, let me go please." Pag mamakaawa ko sakanila.

"Hindi maya na pag na tikman kana namin." Sagot nung isa sakanila." Mukhang masasarapan ako ngayon." Dagdag pa niya saka unti-unting hinubad ang suot na belt nito sa harap ko, sobrang bilis naman ng kabog ng dibdib ko.

"Zheia..." Umiiyak na tawag ko sakanya i know she's dead pero hindi ko alam kong bakit nabanggit ko ang pangalan niya.

Bago pa man ako hawakan ng leader nila ay isang napakalamig na boses ang narinig ko mula sa likuran.

"Touch her and your DEAD!." Malamig na pagkasabi nito kaya napatingin sila doon kasama na ako, i can't see her face it's covered by her red mask base on her voice she's a girl halatang maganda rin ito sa kutis at hubog ng katawan pa lang nito.

"At sino kanaman?." Inis na tanong nung isang kasama nila.

"Your worst nightmare." She said in dangerous voice that can make everyone shivered nakita kong napaatras sila but why do i feel that i want to hug her?.

Nakita ko kung paano ito tumakbo palapit sa pwesto namin agad akong tumayo para tumabi nakita ko kung paano niya sinuntok nang napakalakas ang isang lalaki saka siya tumalon sa ere at pinagbabato sila nang kung anong maliit na matalim na bagay, agad siyang lumanding sa harap mismo ng leader at sinipa ang mukha nito dahilan ng pagtalsik niya sa matigas na pader, i saw her holding a two guns, pinaikot nito ang isa sa kanyang mga kamay habang nakatutok naman ang isa sakanila.

"Please spare my life." The leader said pero mukhang mas naging dahilan pa ito nang kanyang pagkamatay the girl pulled the trigger of the gun. Tumalsik ang dugo nito sa kung saan the ground are filled with the bloods too.

Akmang aalis ang iba nang biglang paliparin nung babae ang maliliit na kutsilyo nito at saktong tumama ito sa mga ulo nila.

Sabay na bumagsak ang kanilang katawan na wala nang buhay, bloods are everywhere doon lang bumilis ang tibok ng puso ko nang bumaling ang tingin nito sakin.

"Go home now." Malamig na utos niya sakin agad akong tumango sakanya dahil na rin sa takot kong baka patayin rin niya ako.

"S-salamat." Sabi ko pero hindi man lang siya sumagot at agad itong umalis kaya tumakbo nalang ako hanggang sa may makita akong liwanag na galing sa sasakyan and there i saw patrick coming in my direksyon with his car.

"Hop in." Malamig na pagkasabi niya matapos nitong makalapit ito sakin agad naman akong pumasok sa loob saka niya pinahurot ito pabalik sa hideout.

A few minutes passed before we reach the hide out.

Dumeretso kami sa loob ng hideout agad akong sinalubong ng yakap ni ate i felt sorry for worrying her .

"I'm sorry for make you worry about me ate." I apologize instead of answering me she just hugged me.

"Don't do that again serina we lost zheia already hindi ko alam kong anong gagawin ko kung pati ikaw ay mawawala rin." Sabi niya nakita ko ang luhang tumulo sa mga mata niya kaya pinunasan ko ito gamit ang aking palad i hate to see her crying because of me it just like it's torturing me.

"Shh! I won't let that happen ate never cause i promise not to leave you i already saw you suffer from zheia's death and i don't want to see you suffer again because of me." I said trying to keep her calm ilang minuto rin ang nakalipas nang makita kong okay na siya.

"Saan ka nagpunta matapos mong bumaba kanina sa kotse?." Ate asked saka siya tumingin sakin.

"Somewhere." Sagot ko sakanya ayokong sabihin sakanya ang nangyari sakin kanina ayokong mag alala si ate sakin at wala rin akong balak na sabihin sakanya ang tungkol sa babaeng nag ligtas sakin who ever she is utang ko sakanya ang buhay ko she saved me.

Bumaling ang tingin ko kay patrick hanggang ngayon palaisipan pa rin sakin kung pano nalaman ni patrick na nandun ako sa lugar nayon.

"How did you know where i am?." I asked him looking directly into his eyes wala naman akong nakitang kahina-hinala.

"I just feel that your in that place." Simpleng sagot niya saka niya kami tinalikuran at umakyat sa taas nang kwarto niya.

Nag paalam na rin ako na mauna na rin akong matulog sakanila dahil may klase pa bukas.

To Be Continued~

@Queen.

Till Next Chap

VOTE

COMMENT

Next---->

Chapter 48