Η Κατασκήνωση...

Distances...

Τζακ POV
"Μεγάλε είσαι Καλά?" Η φωνή του Άγγελου με έκανε να ξυπνήσω επιτέλους.
"Πόσες ώρες κοιμόμουν?"
"9?" Είπε γρήγορα υπολογίζοντας.
"Μαλάκα λιώμα έγινα."
"Τώρα είσαι εντάξει?" Είπε ο παπάρας.
"Ναι δεν βλέπεις πάω να ρίξω ένα τρέξιμο να συνέλθω. Τι λες μωρέ? Και σταματά να κουνιέσαι πέρα δώθε δεν βοηθάς." Είπα φωνάζοντας.
"Μα δεν κουνιέμαι. Καλά κατάλαβα. Έλα πιες λίγο." Είπε δίνοντας μου ένα ποτήρι τεκίλα.
"Τι λες ρε πούστη να με μεθύσει θες πάλι?"
"Έτσι θα φύγει ο πονοκέφαλος άχρηστε." Είπε και κατέβασα με τη μια το ποτήρι. Ήταν αηδιαστικό μετά από τόσο που είχα πιει.
"Άντε σήκω τώρα γιατί έχουμε και σχολείο. Εγώ δεν μένω φέτος θέλω να τελειώνω με όλες τις μαλακίες." Είπε και δεν διαφωνούσα αφού σηκώθηκα από το κρεβάτι και ετοιμάστηκα γρήγορα.

Κλασικά. Στο σχολείο οι μισές είχαν ντυθεί σαν πουτανάκια νομίζοντας ότι έτσι μας ελκύουν. Έχω βαρεθεί αυτές τις δήθεν. Που είναι η Ζωούλα μου? Εκείνη τη στιγμή η Κατερίνα μια από εκείνες ήρθε μπροστά μου.
"Τζακ. Τι κανείς? Καιρό έχουμε να τα πούμε."
"Καλά κάνουμε. Άντε πούλο." Είπα αυστηρά και αυτή ήρθε πάνω μου πειράζοντας τα μαλλιά μου.
"Δεν θες να πάμε καμία βόλτα?" Είπε ναζιάρικα αρχίζοντας να χαϊδεύει τους κυλιακους μου. Πέταξα το χέρι της από πάνω μου και την κοίταξα.
"Έτσι και ξαναπείς τίποτα για τέτοια θέματα θα σου κοπεί κατάλαβες?" Είπα κοιτάζοντας το χέρι της.
"Αυτή η πουτανίτσα πολύ φλώρος σε έχει κάνει. Ξεκόλλα Τζακ."
"Τι είπες γαμώ το..." Την επόμενη στιγμή είχα πέσει πάνω της. Το χέρι μου έδωσε μια δυνατή μπουνιά στην κοιλιά της και αυτή με χαστούκισε δυνατά στο πρόσωπο. Όλα αυτά μέχρι ένας καθηγητής να μας χωρίσει και να μας οδηγήσει στη διεύθυνση. Καριόλα. 

Εκείνη με κοίταξε για άλλη μια φορά και έμεινε άφωνη αφού αντιλήφθηκε την παρουσία μου στο δωμάτιο.
"Πώς και από εδώ Τζακ? Έχεις αρκετό καιρό να έρθεις μετά από.. " Δεν μίλησα. Περίμενα να τελειώσει το θέμα και να βγω έξω χωρίς να πάρω αποβολή. Είπαμε δεν θα μείνω φέτος. Πόσο μάλλον από απουσίες.
"Κατερίνα? Θες να μου πεις τι συνέβη? Ως αξία και έμπιστο μαθήτρια μου?" Ναι πρόσεχε.
"Κυρία περπατούσα στο προαύλιο όταν ο Τζακ ήρθε κατευθείαν πάνω μου. Μου έδωσε μια μπουνιά στην κοιλιά και άρχισε καυγά."
"Έτσι χωρίς να προηγηθεί τίποτα?" Ρώτησε εκείνη διακόπτοντας την Κατερίνα.
"Έτσι." Ήθελα τόσο πολύ να επέμβω όμως περίμενα τη στιγμή που θα της ζητούσε να φύγει και να τα πούμε οι δύο μας όπως κάθε φορά. Πάντα έτσι πάει.

Έτσι και έγινε. Είχα μείνει μόνος με την αξιαγάπητη διευθύντρια μου που τόσο αγαπούσα. Και φυσικά το λέω ειρωνικά. Άντε με την ηλίθια που μπλέξαμε.
"Τι έγινε?"
"Τίποτα." Απάντηση αδιάφορα και κοίταξα από την άλλη.
"Θες να πιστέψω ότι της ορμόνες για το τίποτα? Γιατί εγώ δεν έχω κανένα απολύτως θέμα να σου βάλω τριήμερη για το τίποτα."
"Με πρόσβαλε." Είπα ξέρα και σηκώθηκα από την καρέκλα.
"Τι εννοείς?"
"Τίποτα αγνοήστε με. Άμα θέλετε βάλτε μου τριήμερη ούτως ή άλλως θα μείνω."
"Δεν σκόπευα. Άντε στην τάξη και να μην ξανά μάθω για τσακωμός ιδίως με κορίτσια." Έγνεψα και αφού πήρα την τσάντα βγήκα έξω. Γαμω τη σχολική χρονιά και αυτόν που εφηύρε το σχολείο.