Και τι μπορεί να γίνει σε μια κατασκήνωση χωρίς όρια, όπου οι ομαδάρχες αποδεικνύονται πιο "παράνομοι" από τα παιδιά?
Λοιπόν για μην τα πολυλέμε τώρα...
Η Ζωή είναι μια περίπου 17χρονη κοπέλα με άθλιο παρελθόν. Οι γονείς της την πείθουν να πάει και...
Αουυτς. Τι έγινε? Όπα. Γιατί είμαι σε ένα παγκάκι και όχι στο δωμάτιο μου? Τώρα κι αν θα φάω τιμωρία. Και τι τιμωρία. Γαμώτο. Τι έκανα πάλι? Σηκώθηκα αργά αδυνατώντας να αντέξω το βάρος του σώματος μου. Τα πόδια μου ήταν εντελώς αδύναμα αλλά κατάφερα και στάθηκα όρθια. Την στιγμή που κοίταξα τον χώρο γύρω μου θυμήθηκα τα πάντα. Τα πάντα. Μαλάκα μου.
Ήταν όντως εκείνος? Κι αν ναι γιατί θυμάμαι πως δεν ένιωσα κάτι? Γιατί δεν με έχει τώρα στην αγκαλιά του. Θυμάμαι που τον φιλούσε εχτές το βράδυ. Έγινε δεν έγινε? Πήρα ναρκωτικά!
Όχι. Όχι πάλι. Άρα ήταν όλα φαντασιώσεις μου. Και τότε ποιον φίλησα εγώ Εχθές? Θυμάμαι την αίσθηση όταν ένωσα τα χείλη μας. Πρέπει να τα ξεκαθαρίσω όλα.
Περπάτησα προς το σπίτι και μπήκα αθόρυβα μέσα από το παράθυρο του δωματίου μου. Ξάπλωσα και έκανα πως κοιμόμουν με την ελπίδα ότι δεν θα είχαν πάρει χαμπάρι από ότι είχε συμβεί. Η πόρτα άνοιξε αργά μετά από λίγο και η 'μάνα' μου μπήκε μέσα. Αφού σιγουρευτηκε πως όλα πήγαιναν μια χαρά έκλεισε την πόρτα και βγήκε έξω.
Πήρα μια βαθιά ανάσα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Παρατήρησα πως τα ρούχα μου ήταν γεμάτα λάσπες και χώμα και την επόμενη στιγμή η πόρτα ξανά άνοιξε απότομα. Ήταν ξανά εκείνη. Κουκουλώθηκα βιαστικά για να μην δει τα χάλια μου και η επόμενη της κίνηση με ξάφνιασε. "Πάρτο. Δεν θέλω να ξαναμπλέξεις πουθενά κατάλαβες?" Είπε και μου έδωσε πίσω το κινητό μου. Την κοίταξα χωρίς κανένα ιδιαίτερο ύφος και αφού το πήρα στα χέρια μου βγήκε ξανά από το δωμάτιο μου. Κοίταξα την οθόνη και είδα δεκάδες μυνήματα από τον Τζακ. Και άλλες τόσες κλήσεις. 47 μυνήματα και 24 κλήσεις. Πρέπει να έχει χαλάσει πολλά για αυτό. Μα τι σκέφτομαι τώρα? Αυτός προσπαθούσε να επικοινωνήσει τόσο καιρό μαζί μου και εγώ τίποτα. Άνοιξα κατευθείαν και χάζευα τα μυνήματα του. Ήταν αμέτρητα. Κι όμως τα διάβασα ένα προς ένα. Στη συνέχεια έκανα μια μεγάλη παύση για να σκεφτώ.
Κι αν του στείλω και με έχει ξεχάσει πλέον? Και αν αδιαφορεί? Αν βρήκε άλλη? Αν παρεξηγήθηκε που δεν επικοινώνησα μαζί του τόσο καιρό? Αυτά τα αν σου θα σε καταστρέψουν. Στείλε του μυνημα τώρα ηλίθια. Η κουβέντα με το υποσυνείδητο μου με βοήθησε και την επόμενη στιγμή Πληκτρολόγησα το πρώτο μυνημα που ήθελα να στείλω.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
