სეჰუნმა თავისთან დამპატიჟა მითხრა დანარჩენებს გაგაცნობო ისე საყვარლად მთხოვა უარი ვერ ვუთხარი...ახლა მისი სახლის წინ ვდგავართ ვნერვიულობ...მე ჰომ იქ კიდევ შვიდი ბიჭი მელოდებოდა...ბიჭებთან არ ვმეგობრობდი რაღაც მიზეზების გამო ახლა კიდე მათთან ერთად ერთ სახლში უნდა ვიყო
-ჰეი! რაზე ფიქრობ? (ბექიონი) მხარზე ხელს მადებს მე კი მაშინვე მას გავხედე
-არაფერზე უბრალოდ ჰომ ხვდები ცხრა ბიჭთან ერთად ერთ სახლში ცოტა უხერხულია (მე) თავს სიცილით მიქნევს და კარებს აღებს შიგნით შევდივართ ყველა სავარძელზე ზის და რაღაცას უყურებენ და თან ტირილით კვდებიან
-დავბრუნდით (სეჰუნი) ყვირის რის გამოც მათ ყურადღებას იქცევს ფილმს თიშავენ და ჩვენსკენ მოდიან როდესაც მე დამინახეს უცნაური სახე მიიღეს
-გამარჯობა (მე) თავი ჩავხარე...სეჰუნმა მხარზე ხელი დამადო მე კი მას გავხედე
-გამარჯობა...მე სუჰო ვარ (სუჰო) ყველა სათითაოდ გავიცანი
-ჰო მართლა ჩანი სად არის? (ბექიონი) გაკვირვებული იძახის და აქეთ-იქით იხედება
-აქ ვარ (ჩანიოლი) ზემოდან ბიჭი ჩამოდის რომელსაც სირცხვილის გრძნობა არ გააჩნია! სერიოზულად ხალხნო? ჯერ ზაფხული არ არის და ვფიქრობ ადრეა მაიკის გარეშე სიარული!
-ჩანიოლ! მაისური ჩაიცვი! (დიო) ყვირის ჩანიოლი დაბნეული იხედება მაგრამ როდესაც მე მხედავს ტანზე ხელს იფარებს თითქოს და ახლახანს მისი მკერდი დავინახე შეწუხებულ სახეს იღებს და ისევ ოთახში შედის ამაზე მეცინება მალევე გამოდის ახლა კი მაისური აცვია!
-მაპატიე არ ვიცოდი სტუმარი თუ გვყვადა (ჩანიოლი) ბოდიშს იხდის მე კი უბრალოდ ვეუბნები რომ არაფერია საბოდიშო მათთან დიდხანს ვისაუბრე შემდეგ კი სასტუმროში წავედი კი მითხრეს გაგაცილებო მაგრამ უარით გავისტუმრე...სასტუმროს ვუახლოვდებოდი ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს უკან ვიღაც მომყვებოდა...გზას ვეღარ ვაგრძელებ რადგან ვიღაც მაჩერებს...ჯანდაბა! ახლა ვინღა ავიკიდე? უკან მატრიალებს მის სახეს ვერ ვხედავ რადგან მთლიანად შავებშია და შავი პირბადე უკეთია
