მის სხეულს ფრთხილად ვშორდები...მთელი ეს დრო თვალები დახუჭული მქონდა გახელის სურვილიც არ მქონდა რადგან ვიცოდი მის სახეს დავინახავდი მე კი საშინლად გავწითლდებოდი...
-თვალები გაახილე (შუგა) მისი ნაზი და სიყვარულით სავსე ხმა ისმის რაც მაიძულებს რომ თვალები გავახილო მის მომღიმარ სახეს ვეჩეხები...დაბნეული ვუყურებ მის აცრემიანებულ თვალებს...საერთოდ არ მოველოდი ამას...არც კი ვიცი რა ვთქვა
-სასტუმროში წაგიყვან (შუგა) ლოყაზე ფრთხილად მკოცნის შემდეგ კი ხელს მკიდებს და მანქანაში მსვავს ღვედს თავად მიკრავს...რა ჭირს ამ ბიჭს? ყოველთვის როდესაც სოციალურ ქსელში ვხედავდი ის ყოველთვის გაწონასწორებული იყო...ისეთი სერიოზული სახე ქონდა რომ შეგეშინდებოდა! ახლა კი თბილად მიღიმის...აჰჰ! ამდენი ფიქრისგან უკვე თავი ამტკივდა მინას თავი მივადე...ტელეფონი ამოვიღე და სეჰუნს მივწერე მაინტერესებდა ბექიონი როგორ იყო...მალევე მომდის პასუხი სეჰუნისგან მატყობინებს რომ ბექიონი კარგად არის და მალე გაწერენ და ასევე იმას რომ ბექიონს მოვენატრე ამაზე მეღიმება...ტელეფონს ვბლოკავ და ჯიბეში ვაბრუნებ მალევე ვუახლოვდებით სასტუმროს ღვედს ვიხსნი და მანქანიდან გადმოვდივარ შუგაც გადმოდის და ჩემსკენ მოდის მოულონდნელად მეხვევა და მისი ხმა მესმის "მადლობა ყველაფრისთვის" მშორდება და ხელს მიქნევს მე კი გაშეშებული ერთ ადგილას ვდგავარ და მას მივშტერებივარ მანქანაში ჯდება და თვალთახედვის არედან უჩნარდება მე კი სასტუმროში შევედი...ჩემს ოთახში როგორც კი შევედი მაშინვე საწოლზე დავეგდე და იმაზე ფიქრი დავიწყე თუ რა მოხდება როდესაც შუგა ტაეს შეხვდება! სახეზე ხელს ვისვამ კარებზე კაკუნი ატყდა...შეშინებულმა გავხედე კარებს ვინ უნდა იყოს? ფრთხილად მივუახლოვდი კარებს და გამოვაღე იმედი მქონდა რომ იქ შუგა ან სეჰუნი დამხვდებოდა მაგრამ მაშინ გამიქრა ეს იმედი როდესაც მისი მომღიმარი სახე დავინახე ბედნიერი იღიმოდა სახე მიშეშდება და ვცდილობ ჩემი გრძნობები დავიოკო და აქვე ყვირილი არ ავტეხო...სუნთქვა შემეკვრა...ფეხები მეკვეთებოდა რამისაა აქვე დავეცე მის სახეს ვაკვირდები...მისი მონაცისფრო თმა,ოთხკუთხედი სიცლი და მისი ბავშვური სახე ამ ყველაფერს მხოლოდ ეკრანზე ვხედავდი მაგრამ ახლა...მის წინ გაშეშებული ვდგავარ
