Het was pure liefde voor Lilly en Meghan, maar een toekomst samen kregen ze niet.
Wanneer de levensdraad van je vriendin wordt afgesneden wil je niks anders dan wraak
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
4 februari (Het verleden)
Lilly
"Alsjeblieft, doe het voor mij," zei ik bijna smekend tegen Thomas. "Absoluut niet," antwoordde hij direct. "Moet ik echt gaan smeken?" "Dat zou echt geweldig zijn om te zien, maar het zal geen ander resultaat geven." "Stomkop," zei ik gefrustreerd. Hij had besloten dat zijn werk in de supermark belangrijker was dan afspreken met zijn beste vriendin. Verontwaardig keek ik naar de telefoon en alsof hij die blik kon voelen zei hij: kijk niet zo naar mij Lilly. Je snapt toch wel dat ik ook andere behoeftes heb. Ik rolde met mijn ogen en zette hem even van de speaker af. "Tommy, ik voel me al de gehele dag alleen. Ik heb mensen nodig. Normaal wil je me altijd opvrolijken. Het is niet eerlijk."
Thomas zuchtte diep, "Het spijt me oprecht Lilly, maar ik kan dit niet meer afzeggen. Mijn baas wordt woest. Kun je niet iemand anders bellen?" Ik beet op mijn lip, "ik heb er aan gedacht om Meghan te bellen." Het kwam er erg onzeker uit. "Top! Bel haar meteen op. Ga naar de film of naar een voorstelling, want daar word je vast vrolijk van. Tot later!" Thomas had opgehangen. "Sukkel," mompelde ik ietwat te laat tegen hem.
Ik wou heel erg graag met Meghan afspreken. Ik had zelfs alles al uitgezocht. We konden naar een toneelstuk. Mijn moeder en mijn tante zouden vanavond, maar aangezien ze beide hebben afgezegd vanwege werk kreeg ik de kaartjes. Waarom zegt iedereen leuke uitjes af vanwege werk? Het antwoord was voor de hand liggend; geld.
In ieder geval, ik stond de hele dag op het punt om haar te bellen. Ik voelde me erg alleen en ik had echt iemand nodig. Ik had Meghan haar humor nodig, haar sarcastische blikken, haar sterke uitstraling en haar zorgzaamheid. Maar in plaats van dat ik Meghan zou bellen, had ik Thomas gebeld. Grootste fout ooit. Nu moest ik alsnog Meghan gaan bellen. Met een trillende vinger scrolde ik naar Meghan in mijn contacten. Ik haalde een paar keer adem en tikte haar aan. Ik belde haar, er was geen weg terug. "Hey Lilly!" Zei ze enthousiast. "Hey Meghan, hoe gaat het?" Altijd even beginnen met de standaard vragen. "Goed," zei ze meteen. Ze klonk uitermate vrolijk. "En hoe gaat het met jou?" Ik zuchtte, "ik voel me een beetje alleen." Ik klonk bijna als een zielige kleuter. Een kleutertje met een pruillip die zielig keek naar de koektrommel die van hem werd afgepakt door zijn mama. Zo voelde ik me op dat moment.
"Oh dat is niet leuk. Moet ik langskomen? Mijn ogen werden groot uit verbazing. "Ja, dat lijkt me leuk. Ik heb ook kaartjes voor het sneeuwwitje toneelstuk vanavond. Wil je mee?" Meghan giechelde zachtjes, "Ja dat lijkt me leuk. Ik hou van sneeuwwitje." Ze begon te praten over hoe schattig sneeuwwitje was en hoe leuk ze de film vond. "In ieder geval, ik kom er meteen aan," eindigde ze het gesprek na een kwartiertje. "Tot zo!"
+
Na twee uurtjes zaten in de schouwburg te wachten op het begin van het toneelstuk. Ik staarde telkens naar Meghan haar ogen. Ze waren prachtig. Meghan vertelde enthousiast over de film Sneeuwwitje. Hoe graag ze ook met dieren wou praten en hoe graag ze vroeger wakker wou gekust worden. "Ik verklede als Sneeuwwitje bij elk verkleedfeestje," zei ze. Ik knikte, "je bent mooi." Met grote ogen sloeg ik mijn hand voor mijn mond. Ik zag dat Meghan begon te blozen, "oh?" Ik kneep mijn ogen dicht uit schaamte en mompelde zachtjes een scheldwoord. Ik zag dat Meghan nog iets wou zeggen, maar precies op dat moment schoven de rode gordijnen open en begon de voorstelling.
De gehele voorstelling lukte het me niet om te concentreren. Dekend aan mijn onverwachte opmerking keek ik naar Meghan. Mijn gevoelens voor haar groeide meer en meer. Ik wou dat we meer waren dan vrienden. Ik wou dat ze mijn vriendin was. Hand in hand lopen door de stad. Elke dag iemand om mee te praten. Zoenen in het diepst van de nacht. Voorhoofd kusjes en samen de slappe lach krijgen. Altijd iemand hebben waar je terecht kan. Ik wou Meghan als mijn vriendin. Ik was verliefd op Meghan.
Mijn ogen werden groot van verbazing. Shit, ik was echt verliefd op Meghan. Ik was verliefd op de persoon naast me. Ik realiseerde me nu pas wat al die gevoelens betekende. Het betekende dat ik haar leuk vond, meer dan leuk. Wat moest ik nou doen? Meghan en ik waren vrienden. Als ik dit aan haar vertelde kon dat het einde betekenen van onze vriendschap. Voorzichtig keek ik haar weer aan. Ze keek nog steeds vol passie naar de voorstelling. De zevendwergen werkten nu in de diamantmijn. Hoe kon ik dit haar ooit vertellen?
Plotseling pakte draaide ze haar gezicht om en keek ze me recht aan. Ze zag dat ik staarde. Een grote glimlach verscheen op haar gezicht. Ze draaide haar gezicht terug naar de voorstelling en pakte tegelijkertijd mijn hand vast. Zachtjes kneep ze erin en ik kneep terug. Zo bleven ze de gehele voorstelling zitten. Hand in hand. Ik ben nog nooit zo zenuwachtig geweest. Hoe haalde ze het in haar hoofd om mijn hand te pakken? Nu kom ik me al helemaal niet meer concentreren. Haar duim aaide zachtjes over mijn huid heen. Er ontstonden rillingen over mijn lichaam. Ze had het voor elkaar. Ik wou haar hand nooit meer loslaten. Ik wou Meghan nooit meer loslaten.
"De voorstelling is voor je," fluisterde ze. Met blozende wangen trok ik mijn blik van haar weg en probeerde me te focussen op de voorstelling. Ik had door dat de giechelde, dus ze moet het echt erg grappig hebben gevonden. "Je bent lief," zei ze. Mijn hart sloeg een slag over. Ik wou haar kussen. Ik wou haar lippen op de mijne voelen. Samen er vandoor gaan en een toekomst opbouwen. Maar ik wou vooral haar kussen. Stiekem hoopte ik dat ze haar gezicht nog een keer mijn richting op zou draaien. Jammer genoeg gebeurde dat niet en keken we beide naar de voorstelling. Misschien ging kussen ook iets te ver, maar een meisje mag dromen toch?
——————————————— De schommel - Hoofdstuk 9 Woorden: 1123
Lieve lezers ik heb jullie zo lang geen hoofdstukken gegeven. Telkens maak ik weer de belofte met mezelf om snel te posten. Helaas ben ik erg slecht in plannen. Nu mijn toetsweek voorbij is en mijn vijfde jaar er bijna op zit ga ik meer schrijven. Ja en heel misschien vaker posten maar ik beloof niks ;)
In ieder geval, het spijt me verschrikkelijk dat jullie zo lang moesten wachten! Ik zal meteen beginnen met het volgende hoofdstuk.
