Kendimi bildim bileli yazarım ben. Üzgün olduğumda sonları daha mutlu yazarım, mutlu olduğumda ise hüznü göz önüne alırım.
Sinirimi ağlayarak yahut kırıp dökerek değil de bir şeyler karalayarak atarım hep içimden.
Şimdi ise yazdıklarımı paylaşmak istiyorum.
İyi ya da kötü.. Profesyonelce ya da amatörce.. İnsan gibi işte...
Ne dörtdörtlük ne de bir hiç sayılmayacak kadar değerli.
Yürüyeceğim bu yolda şimdiden üç tane kız kardeşe sahibim. Belki de sizinle kocaman bir aile oluruz kim bilir ?
Sonuçta sen yoksan bir kişi eksiğiz demek kalbi güzel insan.
YOU ARE READING
Masimaoropen
RandomBakışları gözlerimi deliyordu. Birazdan kalbim yerinden çıkabilirdi. Hiç mi insafı yoktu ? Üzerimde bıraktığı etkiyi görmüyor olamazdı değil mi ? Bana doğru adım attığı anda ayaklarım istemsizce geriye doğru gitti. Sırtım duvarla birleşene kadar bu...
