Her eyes...

•8•

«Βερόνικα...» είπε ο Αλέξης
«Πες μου αγαπη μου»
«Θέλεις να πάμε πάνω να τακτοποιήσεις τα πράγματα σου και να μας φωνάξουν μετά για το φαγητό ;»
«Εμμ..Εάν δεν υπάρχει πρόβλημα»λέω με χαμογελο
«Πηγαίνετε παιδιά μου κανένα πρόβλημα» λέει η μαμά του Αλέξη
«Ευχαριστούμε» απαντάω ευγενικά και ανεβαίνω τις σκάλες μαζί με τον Αλέξη..Αφού έχουμε μπει στο δωμάτιο και αρχίζω να τακτοποιω τα πράγματα μου καθώς τακτοποιω συζητάμε για διαφορά θέματα μέχρι που λέω
«Αλέξη μου ;»
«Έλα αγαπη μου»
«Οι γονείς σου με συμπαθησαν ;» Λέω με ανησυχία και κάθομαι πάνω στο κρεβάτι
«Φυσικά αγαπη μου δεν βλέπεις ποσό χάρηκαν που βρήκα μια σωστή κοπέλα..μην ανησυχείς» λέει με σιγουριά
«Δηλαδή..δεν θα ειναι σαν τους άλλους γονείς που θέλουν να χωριζουν το παιδί τους με την κοπέλα γιατί δεν την συμπαθούν ;»
«Βρε αγαπη μου ποιος σου τα λέει αυτά ; Δεν προκειτε να γίνει έτσι»
«Κανένας απλά φοβάμαι γιατί ειναι πολύ όμορφο αυτό που ζούμε»
«Ένα θα σου πω και να το θυμάσαι...δεν προκειτε να σε αφήσω ποτέ..σε όλα μαζί ακόμα και στα δύσκολα»
«Αγαπη μου» λέω και τον φιλάω
«Άντε έλα πάμε κάτω γιατί θα μας ψάχνουν»
«Εντάξει πάμε» λέω και με πιάνει από το χέρι και κατεβαίνουμε κάτω
«Πάνω στην ώρα παιδιά μου» λέει χαρωπά η μητέρα του Αλέξη..εμείς χαμογέλασαμε και καθήσαμε στο τραπέζι καθώς τρώγαμε την σιωπή έσπασε ο πατέρας του Αλέξη
«Βερόνικα κοριτσι μου με τι θέλεις να ασχοληθείς ;»
«Ρε μπαμπά» πετάγεται ο Αλέξης
«Δεν πειράζει Αλέξη μου..λοιπόν..κύριε Κώστα θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με την νομική ή την ιατρική»
«Πολύ ωραία ειναι και τα δυο επαγγέλματα που σκέφτεσαι ειναι πολύ καλά..και ο Αλέξης μας για κάτι τέτοιο σκέφτεται..»μόλις μου είπε αυτό ο πατέρας του εξεπλάγην ο Αλέξης το γνωστό σε όλους κακό αγόρι να γίνει γιατρός ή να ασχοληθεί με την νομική ; Μπράβο του όμως..αλλα θα πρέπει να συζητήσουμε για κάποια πράγματα
«Χαίρομαι πολύ..αν μου επιτρέπετε μπορώ να παω πάνω να ξαπλώσω ;»
«Ναι φυσικά κοπέλα μου τελείωσες ;» Με ρωτάει η μητέρα του ευγενικά
«Ναι..ήταν όλα πανέμορφα..Αλέξη θα σε περιμένω πάνω»
«Περίμενε έρχομαι..»λέει και σηκώνετε, καληνυχτίζει τους γονείς του και ανεβαίνουμε πάνω..Αφού έχουμε μπει στο δωμάτιο ο Αλέξης περνει το λόγο
«Αγαπη μου τι έπαθες τόσο ξαφνικά ;»
«Τίποτα..»λέω προσπαθώντας να φανώ πειστική
«Έλα αφού δεν μπορείς να μου κρυφτείς»
«Απλά..μου φάνηκε περίεργο»
«Ποιο ;» Ρώτησε με περιέργεια
«Αυτό το ότι εισαι το κακό αγόρι αλλα θέλεις να ασχοληθείς με την επιστήμη»
«Αγαπη μου..μπορεί να ειμαι το κακό αγόρι αλλα διαβάζω όσο περίεργο και αν φαίνεται..»
«Εντάξει σε πιστεύω απλά στην αρχή μου φάνηκε περίεργο»
«Ενταξει θες να ξαπλώσουμε ;»
«Χμμ..όπως θέλεις» ξάπλωσα και μετά από λιγο ένιωσα τα χέρια του να με τραβάνε στην αγκαλιά του..γύρισα με φίλησε και έκλεισε τα υπέροχα ματάκια του τα εκλεισα και εγω ο ύπνος δεν άργησε να με πάρει....Το επόμενο πρωί ξύπνησα και δεν ήταν ο Αλέξης δίπλα μου..σηκώθηκα από το κρεβάτι και μόλις πηγα να ανοιξω την πόρτα του μπάνιου βγήκε ένας Αλέξης με βρεγμένα μαλλιά και μια φόρμα..τινάχτηκα λιγάκι από τον φοβο μου και ο Αλέξης χαμογέλασε και με φίλησε απαλά..μόλις ξεκόλλησε τα χείλια μας είπε
«Άντε μικρη πήγαινε να ετοιμαστείς να κατέβουμε κάτω»
«Μικρό ειναι αυτό εκεί κάτω..» λέω γελώντας
«Θες να το δεις μήπως αλλάξεις γνώμη ;»
«Όχι νταξει παω μέσα εγω να ετοιμαστώ» λέω και ακούω τον Αλέξη να γελάει..μπαινω μέσα πλένομαι και ντύνομαι..βγαίνω έξω και βλέπω τον Αλέξη ξαπλωμένο στο κρεβάτι..παω δίπλα του και του λέω
«Το ξέρεις πως σήμερα πρέπει να φύγω έτσι ;»
«Δεν μπορείς να κάτσεις λιγο ακόμα; Μια μέρα ;» Λέει κάπως λυπημένα ή κατσουφιασμενα..
«Και οι γονείς μου βρε αγαπη μου ;»
«Εμ..να δεν μπορείς να..»δεν πρόλαβε να τελειωσει γιατί χτύπησε το κινητό μου..κάνω νόημα του Αλέξη να περιμένει και το σηκώνω..
«Έλα μαμά» λέω
«Ναι καλα ειμαι σε λιγο θα έρθω σπίτι εσείς με την δουλειά ;»
«Τι ; Πότε;»
«Καλά θα έρθω σε λιγο να σας χαιρετήσω» λέω κλείνω το κινητό και ξαπλώνω με φόρα στο κρεβάτι
«Αγαπη μου τι έπαθες ;» Ρωτάει τρομαγμένος
«Φεύγουν οι γονείς μου» λέω λυπημένα
«Που πάνε ;»Ρωτάει μπερδεμένος
«Στο εξωτερικό βρήκαν καλύτερη δουλειά και δεν θέλουν να με πάρουν μαζί τους γιατί θα πάνε στο Βέλγιο και δεν θέλουν να χάσω χρόνια και τα λοιπά» λέω στεναχωρημένα
«Αγαπη μου σκέψου πως ειναι για καλο και πως εγω ειμαι εδώ για να γεμίσω τα κενά κου θα έχεις και στο κάτω κάτω θα μιλάτε κάθε μέρα» λέει
«Πφφ..δεν ξέρω θα δούμε πάμε τωρα κάτω και μετά να φύγουμε»
«Εντάξει πάμε» λέει,μου πιάνει το χέρι και κατεβαίνουμε τις σκάλες...Αφού έχουμε φάει το πρωινό μας ανεβαίνουμε πάνω για να πάρω την βαλίτσα μου..περνώ τα πράγματα μου και κατεβαίνουμε κάτω..εκεί βλέπω τους γονείς και την κυρία Μαρία..
«Ευχαριστώ πολύ για όλα πέρασα πολύ όμορφα και σας συμπάθησα όλους παρα πολύ»Λέω ευγενικά
«Τίποτα κοριτσι μου χαρά μας που σε φιλοξενήσαμε και να ξέρεις το σπίτι μας ειναι ανοιχτό για όποτε θέλεις και για όσο χρονικό διάστημα θέλεις και χαιρόμαστε που επιτελους ο Αλέξης μας βρήκε μια τόσο καλή κοπέλα» λέει ο πατέρας του και ενώ η μητέρα και η κυρία Μαρία χαμογελάνε..εγω χαμογελάω ευγενικα και τους αποχαιρετώ..βγαίνουμε έξω και ο Αλέξης μου κρατάει το χέρι ενώ με το άλλο έχει πιάσει την βαλίτσα..την βάζει στο αυτοκίνητο και ξεκινάει..υπήρχε ησυχία μέχρι που λέω
«Αλέξη..»
«Έλα αγαπη μου» λέει και μου πιάνει το χέρι
«Τι θα κάνω εγω τωρα ;»
«Για ποιο πράγμα μιλάς ;»
«Να θα φύγουν οι γονείς μου..και θα μένω μόνη μου...φοβάμαι δεν θέλω να ειμαι μόνη μου...φοβάμαι εκείνες..» λέω και τραβάω το χέρι μου ενώ κατεβάζω το κεφάλι
«Αγαπη μου άκουσες τους γονείς μου το σπίτι μας ειναι ανοιχτό για εσένα..για όποτε θες και για όσο θέλεις»
«Ρε Αλέξη δεν γίνεται να σας φορτωθώ..άστο δεν έπρεπε να σου πω..καλά θα ειμαι και μόνη μου..»
«Βερόνικα άσε τις βλακείες..θα έρθεις και από σήμερα κιόλας και βλακεία μου που δεν στο είπα από την αρχή..»
«Μα ρε Αλέξη...»
«Κουβέντα..»
——————————————————————