Just A Princess | Boek 1 [herschrijven]

Boek 1, hoofdstuk 13 - Het Witte meer ✔️

'Kunnen we zo stoppen?' zeur ik. Ik spits gelijkt mijn oren als ik ver in de verte water hoor stromen. 'Stil eens.' Zeg ik meteen. Ik trek met mijn hand Evan terug tot hij stil staat. Ik luister goed naar het water. 'Hoor je dat?' 'Ja? Dat is de wind en dat zijn vogels.' Zegt Evan als of hij heel slim is. 'Nee, niet dat. Het water. Hoor je het water?' Evan lijkt zich te focussen op het geluid en knikt dan. 'Kom we gaan er heen.' Zeg ik. Zonder dat Evan iets kan zeggen pak ik zijn hand vast en sleur hem met me mee. Ik laat me geheel leiden door het geluid van het water. Af en toe sta ik stil en focus me op het geluid van het water. Na een paar minuten wordt het stomende geluid luider. Ik duw een paar takken aan de kant en zie een meer valt voor mijn neus. Hier en daar staan wat planten en enorme stenen. Hel water schittert door de zon. 'Wow.' mompel ik verbaast.

'Dit is het Witte meer.' zegt Evan. 'Het meer dat al je dromen laat uitkomen.' maak ik de zin van Evan aan. Verbaast kijkt hij me aan. 'Uit de boeken van het kasteel.' zeg ik schouder ophalend. 'Het schrijnt dat als je erin zwemt het een van je grootste dromen laat uitkomen.' leg ik de mythe uit. Ik stap het bos uit en doe de muts van mijn mantel af. 'Het is prachtig.' mompel ik tegen het meer. Een waterval laat prachtige waterstralen vallen. Het meer is een paar meter lager dan de grond en is met een stenen trap te betreden. Een helderblauw water vult het meer. Naast de waterval gaat het bos aan weerskanten verder. Het kleine meer wordt geheel omsingeld door het bod. Ik knoop mijn mantel los en leg en voor Evan op de grond. Ik Loop het trapje af en maak mijn jurk los. Ik voel de blik van Evan in mijn rug branden. 'Je weet dat je niet kan zwemmen he?' Zijn stem klinkt hees. Ik zucht en maak mijn jurk weer vast.

'En nu? Als ik niet eens kan zwemmen.' Zucht ik. 'Ik leer het je wel, voor nu heb je tijd om te tekenen.' Zegt Evan. Hij raapt mijn mantel op en legt hem over mijn schouders. 'Blijven we hier?' vraag ik verward. 'Wil jij hier langer blijven?' vraag ik. Ik kijk even naar de plek achter ons. Ik knik zachtjes. 'Ik wil leren zwemmen.' zeg ik en ik keer me weer tot Evan. 'Dan blijven we hier even.' Zegt Evan. Een sterk gevoel om Evan te knuffelen wakkert aan. Zonder erbij na te denken sla ik mijn armen om Evan heen. Even verstijft even maar slaat dan uiteindelijk toch zijn armen om mij heen. Een warm gevoel stroomt richting mijn wangen en langzaam voel ik ze gloeien. 'Ik ga tekenen.' Zeg ik. Ik laat Evan los en pak de tas aan van Evan. Ik ga in een kleermakers zit op de grond zitten, tegenover de waterval. Ik maak de tas open en haal alles er uit wat ik nodig heb.

Ik begeleid mijn potlood met lichte lijnen over het papier. Langzaam verschijnt het beeld voor mij op papier. Evan heeft inmiddels zijn kleren uit getrokken en is gaan zwemmen in het water. Hij heeft zijn kleren naast me neergelegd. 'Evan!' zeg ik naar beneden. Hij kijkt op en laat zichzelf op zijn rug drijven. 'Ik ben klaar!' zeg ik als ik mijn tekening laat zien. 'Kom maar hier?' zegt hij. Ik pak kruip weer terug naar de tas en ruim mijn spullen op. Ik pak Evans kleren en de tas en loop daarna naar de stenen trap af. Ik leg de spullen neer op een uitstekende steen. 'En nu?' vraag ik. 'Ga je in je jurk zwemmen?' vraagt hij lachend. Evan zwemt mijn richting op. Zodra hij bij me is leunt hij op de stenen onder mij. 'Moet jij kijken dan?' vraag ik. Evan blijft me met een grijns aankijken. Hij zwemt niet weg of draait zich om. 'Ga weg.' zeg ik en sla beschermend mijn armen om me heen. Evan lacht en draait zich om.

Ik knoop mijn jurk los en trek hem uit. Ik leg hem bij de rest van de spullen en kijk naar het meer. Ik sta in mijn ondergoed. 'Ben je zo ver.' Zegt Evan. 'Ja.' zeg ik onzeker. Waarom ben ik zenuwachtig? Er is niks bloot te zien aan mijn lichaam. Ik heb een soort broekje en hemdje in een aan. 'Wat nu?' vraag ik. 'Kom maar in het water, ik help je wel.' zegt Evan. Ik stap voorzichtig het water in en kijk bang naar Evan. Hij zwemt naar me toe en pakt mijn handen vast. Het trappetje houdt op als het water ongeveer tot mijn middel. Vragend kijk ik naar Evan. 'Laat je maar zakken en gelijk met je benen spartelen. Denk maar aan kikkers. Maak kikkersprongen in het water.' zegt hij. Ik kijk onder water naar de benen van Evan. Hij maakt een bepaalde beweging met zijn benen wat me laat denken aan kikkers. Ik stap het diepe water in en ga gelijk kopje onder. Evan trekt me omhoog en ik hap naar adem. Gelijk doe ik Evan na met mijn benen. Snel merk ik dat ik boven water blijf.