Knee Socks | Daddy Issues

1- Adieus

Bölüm Şarkısı: Arctic Monkeys-Only Ones Who Know

Daddy Issues: Baba sevgisinden yoksun büyümüş kızların genel olarak kendinden büyük erkeklerde baba merhametini ve sevgisini araması. Tabii ki cinsiyet değişebilir. Bu bir kız değil erkek de olabilir.

Adieus*

"Veda" anlamına geliyor (İngilizce)

☯️☯️☯️

Cenin pozisyonumu bozmadan burnumu çektim. Gözlerimi bir an olsun açmadım. Gücüm ve cesaretim yoktu. Bu minyatür cehenneme bakmak istemiyordum.

Hayat hep böyle yaralar mıydı?

Küçücük bir çocukken pek sorgulamadığım hayata artık inceden bir kin besliyordum. Hayat beni tüketiyordu. Korkunç bir kabus gibi üstüme çöküyor ve canımı yakıyordu.

Sadece fiziksel değil ruhsal olarak canımı yakıyordu.

Pek de suçlu olduğum söylenemezdi. Yoksa söylenebilir miydi? Başıma gelen her şeyin sorumlusu ben miydim?

Bir hıçkırığın daha boğazımdan çıkıp havaya karışmasına izin vermedim. Boğazımda düğümlenip yok olurken ben de yutkunup ona yardım ettim.

Titreyen elimi yüzüme çıkarıp ıslanan yanaklarımı sildim. Yenileri eklense de yapmıştım bunu.

Burnumu tekrar çekip doğruldum. Kendini her gün tekrarlayan bu rutinlere karşı histerik bir gülüş sundum. Evet, her gün yaşanan bir sahneydi bu. Hoşuma gitmese de.

Gülüşüm pek uzun sürmedi. Yanağımdaki acı yüzünden yüzümü buruşturdum.

Yataktan aşağı ayaklarımı sarkıttığımda çıplak ayaklarım soğuk zeminle temas etmişti. Buğulu gözlerimi kırpıştırıp kalktım.

Kendimi görmemi sağlayan hemen karşımdaki aynaya ilerledim. Hırpalandığım için adımlarım sarsak ve düzensizdi.

Sol yanağımdaki kırmızı ize odaklandım. Bu hayatın ruhumdaki izleri gibiydi tıpkı. Tek fark bedenimde olmasıydı.

Doğduğum andan itibaren bana bir leke gibi kazınan kimliğimi çıkarıp atmak hiç mümkün olmamıştı.

Sanki nefret edilesi bir varlık gibiydim. Herkes nefret ediyordu benden. Benim kimliğimden.

Ne şefkat ne merhamet ne de sevgi...

Yoksun büyümüştüm ben bu duygulardan. Hissetmeden ve hissettiremeden.

Alışsam da hala bir boşluk vardı kalbimin ortasında. Doldurması gereken kişi ise bu izi kazıyan kişiydi hem yanağıma hem de ruhuma.

Aynanın önüne çöktüm. Hıçkırıklarım tekrar baş gösterirken avuçlarımı aynaya yasladım. Aynadan kendi gözlerime bakarken hıçkırıklarım arasında konuştum.

"Beni neden sevmedin baba?"

Babam beni hiç sevmemişti. Ben hariç herkesi çok sevmişti ama beni hiç sevmemişti. Ben bir kara lekeydim. Öylece ona yapışmış bir kara leke.

Gözlerim kapanıp bedenim yerle buluşurken bana hiç merhamet etmemiş, beni sevmemiş adamın adını sayıkladım.

Uykuya giderken üstümü örtüp başımı okşamayan adamın adını sayıkladım.

Sarılıp acılarımı dindirmeyen adamın adını sayıkladım.

"Baba."

☯️☯️☯️

Gözlerim aralanırken karanlık odanın çoktan aydınlanmış olduğunu farkettim. Bu gözlerime acı verirken sımsıkı yumdum gözlerimi. Sabah olmuştu.