°Obsessions°

Part 4(β' μερος)

Ενώ περπατουσα στο δρόμο με τα ακουστικά στα αυτιά μου, το μάτι μου επεσε σε ένα γνωστό σπίτι...

Το σπίτι του...

Κάθε μέρα περνάω από τον ίδιο δρόμο και κάθε φορά κοιτάζω από τη μεριά του σπιτιου του.
Λες και περιμενω κάτι να βγει από κει...

...ή μάλλον καποιος.

Μπορεί όλο αυτό που να είχαμε να ήταν παρελθον... Ίσως και ψευτικο αλλά δεν νμζω να μπόρεσα να τον ξεπεράσω ποτε... Όσο και να προσπαθησα κάτι με κρατάει πισω...

Στεκομουν ακίνητη εδώ και κάτι λεπτά όταν παρατηρησα μια σκιά από το παραθυρο του να αχνοφαίνεται...

Οχι δεν πρεπει να με δει γαμωτο δεν πρεπει...

Σκέφτηκα καθώς έτρεχα απο κει για να μην με δει.

[...]

Μετά από 5 λεπτά τρεξίματος είχα φτάσει στην εξώπορτα του σχολείου. Ηταν ακόμα νωρίς και δεν είχε χτυπήσει το κουδουνι.

Ενώ περπαταγα προς τους διαδρόμους άκουγα κάποια χαχανητά γυρω μου...

Κλασικά τώρα όπως κάθε μέρα... Με σχολιάζουν παλι

Δεν μπορώ να καταλάβω κάποιους ανθρώπους ζωή δεν έχουν...ασχολουνται με τους άλλους λες και τους πεφτει κάποιος λόγος. Αντί να ασχοληθούν με τη ζωή τους ψάχνουν ευκαιρία να ασχοληθουν με τα κουτσομπολιά τι έκανε ο ένας τι έκανε ο άλλος... Στο διάολο τους βαρέθηκα ολους.

Σκεφτόμουν αυτά καθώς άνοιξα τη πορτα της τάξης για να μπω μέσα.
Ευτυχώς δεν ήταν κανεις μέσα

Καλυτερα για μένα

Έκατσα στη θέση μου και εβγαλα ενα τετράδιο να ζωγραφίσω μέχρι να χτυπήσει το κουδουνι.

Edward POV

Ήταν εκεί...

Η σκιά της ήταν κάτω από το σπιτι μου σα να με περιμενε να κατεβω.

Αλλα μόλις πηγα να την κοιταξω έφυγε μακρυά έτρεξε από κοντά μου για άλλη μια φορά...

[...]

Η ώρα είχε παει 8: 43 και εγω ήμουν ακόμα σπίτι με ένα τσιγάρο στο χέρι.
Είχα χάσει σίγουρα την πρωτη ώρα

Ποιος νοιάζεται; εξάλλου θα πηγαινα τη δευτερη όπως συνηθίζω κάθε μέρα άλλωστε.

Σηκώθηκα από τη καρεκλα της κουζινας,  πηγα στο δωμάτιο μου έβαλα τα καθημερινά ρουχα μου και μέσα σε λίγα λεπτά ήμουν έτοιμος να φυγω.