°Obsessions°

Part 9

Bella POV

Εγώ φταίω...

Οχι εγώ η χαζη φταίω που πηγα να τον βοηθήσω κιόλας. Να δω αν είναι καλά.
Αλλά όπως παντα με διώχνει λες και του φταίω σε κάτι.

Όταν τον είδα να είναι πεσμενος κάτω είχα τρομάξει τόσο πολυ μην παθει τιποτα.  Δεν θα άντεχα στη σκέψη να πάθει κάτι. Μπορεί να είναι γουρουνι, χαζος και-και...οτιδιποτε.

Αλλά...

Όχι δεν γινεται...

Δεν γινεται να ξανά νοιωσω συναισθήματα για αυτόν τον άνθρωπο.

Απλά παραδεξου το μαρη ότι τον αγαπάς να τελιώνουμε. Εδώ και 8 κεφαλαια μας τα έχεις πριξει ότι νοιάζεσαι.

Οοο σταματα υποσυνείδητο να με κρίνεις άλλες δουλειές δεν έχεις από το να ξεπηδας στις πιο ακατάλληλες στιγμές.

Μπαα.
Γιατί τι καλυτερο έχεις να κανεις με τη μικρή άκρως βαρετή ζωουλα σου εκτός από το να σώζεις γκομενους εν ώρα κινδυνου;

Μμ για να σκεφτω...
Οτιδιποτε άλλο από το να κάθομαι να μιλάω με τον εγκέφαλο μου ισως(?)

•••

Εξουθενωμενη από όλη την ημέρα, απο τα πραγματα που έγιναν δίπλα και την ασκοπη συζήτηση με τη φωνουλα στο κεφάλι μου κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου για να ξεκουραστώ.

Μπήκα στο δωμάτιο μου και η μάτια μου επεσε στο απέναντι μπαλκόνι.

Στο μπαλκόνι του δωματίου του.

Τα φώτα ήταν κλειστά και έτσι χωρίς να κάθομαι για πολυ στο ίδιο σημείο κοιτώντας απέναντι, κατευθυνθηκα προς το κρεβάτι μου.

Ευτυχώς αυριο είναι Σάββατο και δεν έχω κάτι να κάνω...σκέφτηκα καθώς σκεπαζομουν με τη κουβερτουλα μου με τα μινιον.

Τιι?

Είναι ωραια τα μινιον παραδεχτητε το...ολοι όσοι πηγαινατε για την ταινία του εγώ απαισιοτατος απλά πηγαινατε να δείτε τα μινιον...

Και γω μαζί.

•••

Με αυτές τις σκεψεις ξαπλωσα και κοιτουσα τον τοίχο πανω.Ηταν διακοσμημένο με χιλιάδες ζωγραφισμένα αστέρια.