°Obsessions°

Part 7

*Ακούστε και τη μουσική πάνω*

Edward POV

"Σ'αγαπώ"

Της είπα και τη κοίταζα καθώς κοιμόταν ήρεμη δίπλα μου.
Πως γίνεται ένα τόσο γλυκο και αθώο πλασμα σαν αυτο να είναι τόσο πληγωμενη?

Να έχει τόσο απίστευτα ζωντανά και ταυτόχρονα μελαγχολικά μάτια που μπορεις να χαθείς εκεί.

Σκεφτόμουν καθώς την χαζευα και της χαϊδευα τα μαλλιά.

Της είμαι αρκετος άραγε?

Εκείνη είναι τόσο υπέροχη και αθώα και εγώ είμαι τόσο άχρηστος τόσο χαζός που δεν μου αξίζει...

Πως γίνεται να μου αξίζει κάποια σαν και αυτήν όταν δεν ξέρει ποιος πραγματικα είμαι.
Όταν δεν μπορώ εγώ ο ίδιος να είμαι σίγουρος ότι μπορώ να την προστατευσω.

Αλλά θα το κάνω.
Θα την προστατευσω οποίο και να είναι το τίμημα...

...

Έξω ήταν ακόμα νυχτα.

Ανοίγω το κινητο μου και βλέπω ότι είναι 03:17 τα ξημερωματα.

Στρεφω το βλεμα μου προς το μερος της και την κοιτάζω ενώ ανοίγει τα μάτια της και με καρφώνει βαθιά στα σκουρα μαυρα δικα μου.

Σαν να ψάχνει τη γαλήνη μέσα μου.
Σκέφτομαι.

"Δε-δεν κοιμήθηκες καθόλου"
Με ρωτησε τραυλιζοντας με απορεία.

"Οχι...σε κοίταζα όλη νυχτα"

"Για-γιατί?"ρωτησε τραυλιζοντας. 

"Δεν χρειάζεται να τραυλιζεις μωρό μου,  δεν είμαι εγώ αυτός που πρεπει να φοβασαι..."της είπα καθώς είχα ένα χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη μ"...θελω να είμαι ξυπνιος για να σε προσεχω"

"Να με προσεχεις από τι?" Με ρωτησε με ένα βλεμα γεμάτο απορεία.

...Πήγα να της απαντήσω όσπου ακουστηκε ένας ήχος και όλα γυρω μου σταμάτησαν.

Ο χρόνος σταμάτησε να κυλα και όλα γυρω μου σταματησαν να πηγαίνουν κανονικά και τα έβλεπα σε αργή κίνηση.