My Boyfriend is a Killer || #Wattys2018

Chapter 18

Chapter 18

Steve Point of View

Nandito lang ako sa sofa at nanonood. Nandito parin ako sa condo ni Sophia dahil ayaw kong umalis rito hangga't hindi pa kami nakakapag-usap.

Maya't-maya narinig kong may nagbukas ng main door kaya agad akong tumayo.

Nakangiting pumasok si Sophia pero ng makita ako ay biglang nawala ang ngiti nya. Shet! Ang sakit. HUHUHUH!

"Bat nandito kapa?" Tanong nya at naupo sa solo couch.

"Pwede ba tayong mag-usap?" Tanong ko.

"Sa ngayon hindi ko pa kaya makinig sayo, kaya kung pwede Steve wag muna tayo magkita." What?!

"Nakikipag-break kana?!" Inis kong tanong.

"No, pero kailangan ko muna makapag-isip, itetext nalang kita kapag handa na ko makipag-usap sayo." Sabi nya in sad tone.

Tumayo ito at papasok na sana sa loob ng kwarto nya kaso bigla itong huminto at humarap sakin.

"Sana mahintay mo ko." Huling sabi nya at pumasok na ng tuluyan sa loob.

Napaluhod nalang ako at napahagulgol. Shit! Arghhhh!!! Kasalanan ko 'toh. SHIT! SHIT! SHIT! SHIT! SHIT! SHIT!

→Fast Forward←

Isang buwan na kong nakakulong rito sa kwarto ko. Halos isang beses lang ako kumain sa isang linggo at puro alak lang ang laman ng tyan ko.

Ayokong lumabas. Gusto kong mapag-isa at tahimik. Nagtatanong si manang kung anong problema ko pero tanging iyak lang ang naisasagot ko.

Isang buwan narin ako walang balita kay Sophia. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko, gusto ko nang magpakamatay pero lagi kong naaalala yung huling sabi ni Sophia.

Sana mahintay mo ko.

Ilang beses na ko nagtangka pero tuwing magpapakamatay ako ay mga ngiti ni Sophia ang nakikita ko.

Gulong-gulo na ko. Hindi ko na kaya. Siguro ito na ang karma sa mga kasalanan kong ginawa. 

Siguro ito ang tamang panahon para mamatay ako.😪

1
2
3

Isasaksak ko na sana yung kutsilyo sa tyan ko pero biglang bumukas ang pinto at nakita ko si Darren na papunta sakin at sinuntok ako.

"Baliw kana ba?!"

Hinawakan ako nito sa kwelyo at pwersahang tinayo. "H-hayaan m-muna ko D-darren."

"Are you insane?!" Galit nitong tanong at sinuntok muli ako kaya napahiga ako.

Muli nya kong tinayo at hawak nya ulit ako sa kwelyo. "Pa'no ka babalikan ni Sophia kung ganyan ka? Pa'no sya babalik sayo kung miserable na ang buhay mo?!"

This time ako naman ang sumuntok sa kanya. "Hindi ako magkaka-ganito kung hindi nya ko iniwan!"

"Bro hindi ka nya iniwan, humingi lang sya sayo ng space at time para makapag-isip!"

"Ganun narin!"

Huli kong sabi at bigla nalang umikot ang paningin ko. Bumagsak ako and everything went black.

~End of Chapter~

•Don't Forget to VOTE And Leave COMMENT If You Like This Chapter•