♣BU KIZ MAFYA♣ (ARA VERİLDİ)

♣️İMZA♣️

BU BÖLÜM -Sevde_Nur- İÇİN

4 AY SONRA

"Düşünmeden yaptığınız her davranış, hayatınızı değiştirebilir..."

"Aç değilim."

"Nefes. Yemen lazım lütfen."
Batının bunu demesiyle gözlerimi devirdim.

"Canım istemiyor Batın. Yemek yerken, su içerken boğazım yanıyor. Biliyorsun zaten kusuyorum. Gerek yok."
Batın elindeki yemek tepsisini bırakıp elimi tuttu. Çekmek istesemde bunu yapmaya bile gücüm yoktu.

"Evdekiler... Onlardan hâlâ ses seda yok mu. Niye gelmediler. Beni bu günlerimde niye yalnız bıraktılar..."
Dediğimde gözümden bir damla yaş yanağımdan süzüldü. Batın eliyle göz yaşımı silip elimi öptü.

"Çok aradım Nefes. Kimseye ulaşamadım."
Demesiyle elimi saçlarımın arasında gezdirdim. Gezdirmez olaydım.

"Ver elini Nefes. Atayım onları çöpe."
Batının bunu demesiyle elimdeki saç yumaklarını ona verdim.

"Nefes. Kazıyalım artık saçlarını. Döküldükce morelin bozuluyor."
Demesiyle başımı sağa sola salladım.
Ağlamaklı çıkan sesimle

"Saçlarım olmaz. Babam saçlarımı çok severdi..."
Dememle Batının gözünden bir damla akan yaş elime düştü.

"Yenisi çıkacaktır."

"Yenisi eskisinin anısını verebilecek mi Batın?"
Demele başımı kapıya doğru çevirdim.
Kapının açılmasıyla doktor ile hemşire odaya girdi. Doktor muayenesinden sonra Batına dönüp birşeyler dedi. Sonra odadan çıktı.
Batına nolur düşündüğüm şey olmasın diye yalvarırcasına baktım.
Gözlerini benden çekip yutkunarak tebessüm etti.

"Nefes SEFEN. Ameliyathaneye."
Demesiyle buruk bir sevinç yaşadım. Kemoterapi, radyoterapi beni bitirmişti. Hemşireler ve diğer sağlık personelleri odaya girip beni hazırlamaya başladılar.

Hazırlıklar bitince beni sedyeye yatırıp odadan çıkardılar. Kurtulucağım bu illetten... Asansör ile Ameliyat olacağım yere gelmemle heyecanım arttı. Buz gibiydi burası. Ameliyat edileceğim masaya yatırılıp doktorun gelmesini bekledim. Doktor da geldikten sonra heyecanım artmıştı. Baş ucuma geçip eline direk neşteri almasıyla irkildim.

"Beni uyutmuyacak mısınız. Yada o bölgeyi uyuşturmak yok mu."
Dememle neşteri başıma sapladı. Çığlığım odayı kaplarken doktor ardı ardına saplamaya başladı...

"Nefes! Nefes!"
Batının sesiyle gözlerimi açıp etrafa bakındım. Allah kahretsin yine mi rüya!

"Yine mi aynı rüya?"
Demesiyle bana uzattığı suyu içip başımı olumlu anlamda salladım.

"Ameliyat olalı 4 ay oldu be Nefesim. Geçti bitti artık."

"Hee anasını satayım. Geçti bitti. Geçmiyoda bitmiyoda. Beni neden uyutup ameliyat etmediler! Ya o bölgeyi uyuşturmayı unutsaydı."
Dememle gülmeye başladı.

"Zaten ameliyata bu korku ile girdiğinden oluyo tüm bunlar."
Demesiyle bardaktan içtiğim suyun son yudumunu suratına püskürdüm.