Idinilat ko ang aking mata. I overslept na ata.
I tried to get up from bed ng mapansin ko na wala ako sa kwarto ko.
I see different machines around me at may nakaturok na kung ano-ano sa braso ko. Everything is white. May dextrose even the oxygen tank is here. What am I doing in a hospital?
Someone enter the room. She's a nurse.
"Salamat at gising ka na! Sandali at tatawagin ko si Doc. Doc! Doc!" She shouted.
Anong nangyari? Bakit nasa hospital na naman ako? The last thing I remember is nasa kwarto ako nung biglang sumakit ang ulo ko then everything went black.
Yeah. Baka yun yung reason kung bakit ako nandito. Sila Mommy talaga oh.
A doctor came in kasama yung nurse kanina. Where's my parents?
"We're glad you're now awake, Hija. Medyo matagal ka na ring hinihintay ng tiyahin at mga kaibigan mo. Tinawagan ko na sila and I'm sure matutuwa ang mga yun." Masayang sabi ng Doctor.
I froze. What did she say? Tiyahin?
"Uhh. Tita ko po? Nasan po ang mommy at daddy ko?"
Nag-aalangan namang sumagot si Doc. " Hija, hindi ko yan masasagot pero ang tita mo lang ang kamag-anak na dumadalaw sayo dito sa tinagal mo."
Huh? Teka. Ang gulo.
"G-gaano na po ba ako katagal na nandito?" Nanginginig kong tanong.
"3 months. You're in coma for 3 months already."
No.
It can't be.
My distorted thoughts is interrupted by those people who entered the room.
"Arassia, hija! Diyos ko salamat at gising ka na!" A crying old woman hugged me at may kasama siyang isang babae at lalaking teenagers na mukhang masaya rin sa nangyayari.
But not me. Sino sila? And why did she call me Arassia? I'm Helena Aragon!
I burst to tears nang dahil sa takot at sobrang gulo ng utak ko sa nangyayari. Nakita ko pa ang reflection ko sa salamin which is not me.
Because my memory is on someone else's body.
YOU ARE READING
Unowned
FantasyPaano kung isang araw gumising ka nalang na iba na ang pagkatao at memoryang naaalala mo. Anong gagawin mo? Meet Arassia and Helena, and the story of their unowned memories.
