Sır - Kamera (TAMAMLANDI)

19 - Sezon Finali

Meriç

Keşke Melisa'yı incitmeden anlatmak mümkün olsaydı. Bir şey istediğinde mutlaka yapıyordu.

Arabama atladığım gibi kendimi Melisa'nın evinde buldum. Hizmetçiler eşliğinde odasına çıktık. Kapı aralıktı. İçeri girdiğimde beni fark etmedi çünkü arkası dönüktü, dahası bir çocuğu öpüyordu. "Melisa?" Hızla başını kaldırıp bana baktı. "Özür dilerim Meriç, sadece seni unutmak istedim." Dedi yalvarır bakışlarla. Gülümsedim.

Onlar koltukta oturuyordu. Ben de gidip yatağına oturdum.
Yanındaki çocuğa döndü. "Bu Mete. Lokantada şarkı söyleyen çocuk." Başımı salladım. Melisa beni gösterdi. "Sevdiğim adam." Mete huzursuzca yerinde kıpırdandı. "Sakin ol sadece ben onu seviyorum, o beni sevmiyor." Diyerek burukça gülümsedi. Mete kıpırdanmayı bırakıp ayağa kalktı. "Ben gitsem iyi olacak sanırım." Gözleri doldu Melisa'nın. "Hayır." Diyerek bileğinden tuttu Mete'yi.

"Gitmeyeceksin. Burada kalıp dudaklarımı öpeceksin. Bunu Meriç de görecek!" Baygın bakışlarımı Melisa'ya gönderdim. Omuz silkip çocuğu zorla kendine döndürdü.

"Bekliyorum..."

Çocuğun sabrı taşmıştı. "Melisa! Çağırdın, ayağına geldim. Çünkü senden hoşlandım. Ama beni sevdiğin erkeği kıskandırmak için kullanamazsın." Melisa'nın gözleri doldu. "Kullanmıyorum, yardım istiy..." Mete sözlerinin bitirmesine izin vermeden Melisa'nın dudaklarına kapandı. Nazikçe öptü onu sonra beline doladı ellerini. Melisa da boynuna sarıldı Mete'nin. Gülümsedim. Usulca kalkıp kapının yolunu tuttum. Bana yol görünmüştü. Sonunda nefes nefese ayrıldılar. "Mete, onu mutlu et." Diye mırıldanarak kapıdan çıktım.

Melisa mutlu olduğuna göre ben de mutlu olabilirdim. Esir binasının yolunu tuttum.

💛💛💛

Kapıyı tıklattığımda Su açmıştı fakat beni görünce kapattı. "Açacak mısın? Silah zoruyla mı açayım?"

Kapı açılınca sırıttım. İçeri geçtiğimde bitmiş çikolata paketleriyle dolu bir koltuğun başında kahve içen Hira'yı görünce kahkaha attım. "Depresyonda mısın?" Gözlerini devirdi. "Ben seninle konuşmuyorum." Deyip önüne döndü.

"Melisa başka bir çocuğu öptü." Dediğimde mutlulukla ışıldayan okyanus rengi gözleriyle bana döndü. Olanları anlatınca depresyon nesnesi olan yorganı beline bağlayıp dans etti. Onun bu haline kahkahalarla güldük.

Ardından Aslı içeri geçip birkaç dakika sonra bir mutfak bıçağıyla döndü. Bana doğrultup "Hira'nın sana bazı soruları var."

Gülümseyerek Hira'ya döndüm. Belimden kurusıkıyı çıkarıp yanımda şoklara düşen Aslı'ya uzattım.

Hira kaşlarını kaldırdı, "Katil sen misin?"

"Neden katil olduğumu düşünüyorsun?" Diyerek sorusuna soruyla cevap verdim.

"Bana katil olmadığını söylesen inanırdım. Ama söylemedin. "

"Haklısın."

"Ama neden?" Dedi hayal kırıklığıyla. Cevap vermedim.

"Ben seni döverim çocuk." Diyerek koşup üstüme çullandı. Oturduğum sandalyeyle birlikte yere düştük. Ayağa kalkıp tekmelemeye başlamıştı, o sırada birkaç küfür mırıldandı.

"Bir katil olsaydın, esirini uçurumdan düşmekten kurtarmazdın! Sen sadece katil seçeneği olup asıl katilin bulunmasını zorlaştırıyorsun. Sadece seçeneksin." Su yanıma gelip ayağa kaldırdı. "Söyleyecek misin katili?" Deyip kafama doğrulttu silahı. Henüz silahı tutmayı bile bilmiyordu. Güldüm. "Hayır."

"İyi be." Diyerek silahı koltuğa attı.

Sırıttım. "Hira, gezmek ister misin? Kafa dağıtırsın." Öfkeyle yanağıma tokat attı. Su, Hira'nın yanına gidip kulağına bir şeyler fısıldadı. Hira başını sallayıp kapıya yöneldi. Ben de koltuktan silahımı alıp peşine düştüm.

💚💚💚

"Teke tek dövüşeceğiz. Ben yenersem katili söyleyeceksin. Sen yenersen istediğini yaparım." Bu iddialı teklifini reddetmedim. Böyle deyince soluğu benim evimde aldık.

💛💛💛

"Ne dövdüm seni ama?" Deyip güldü. Ben de güldüm. Çünkü beni dövememişti. Ben kazanmıştım, kolaylıkla. Sadece trake atmıştım.

"Ya Meriç ben çok terledim." Diye mırıldandı.

Çıkıp banyo yapmasını söyledim. Odama çıkıp ona kıyafet ayarladım. Gri bir tişört altına aynı renkte bir eşofman götürdüm. Kapıdan başını uzatıp havlu istediğinde gidip annemin bana aldığı yedek bornozu getirdim.

❤❤❤

Hira

Meriç'in getirdiği bornozu alıp kapıyı kilitledim. Kısa bir duş alıp Meriç'in verdiği giysileri giydim. Banyodan çıkıp koridorda ilerledim. Alt kata inmek için merdivenlere doğru ilerlerken daha ilerildeki, yukarıya doğru tahta bir merdiven gözüme çarptı. Çatı katına çıkıyor olmalıydı. Oraya doğru ilerledim. Tahta merdivenin ilk basamağına adımımı attığımda merdiven gıcırdadı. Sonra içimden bir ses izinsiz yukarı çıkmamın yanlış olduğunu söyleyince Meriç'e seslendim. Belki izin verir ve bana çatı katını gösterir diye. Ama uzun süre ses gelmedi. Ben de basamakları hızla çıkıp tavandaki boşluktan çatı katına çıktım. Birazcık baksam bir şey olmazdı.

Etrafıma baktığımda her yer toz içindeydi. Tavandan örümcek ağları sarkıyordu. Yerlerde birçok eski kutu bulunuyordu. Odanın sonunda yaşlı bir adamın çerçeveli siyah beyaz resmi vardı. Odanın bir duvarı raflarla kaplıydı. Eski kitapların dizili olduğu raflar da toz içindeydi. Tam karşımda üçgen bir pencere ve yanında bir komodin. O taraf havadaki tozdan görünmediği için yaklaştım. Komodinin üzerinde gördüğüm şey kalbimi göğsümden çıkaracaktı. Daha çok yaklaşıp elime aldım. Bu, o kameraydı. Ezgi'nin cinayet videosunun kaydedildiği... Bu kamera Meriç'in evinde olmamalıydı. Benim sevdiğim adam bir katil olamaz diye geçirdim içimden. Ama öyleydi işte. Beni uçurumdan kurtaran Meriç, aylar öncesinde başka bir kızın canını almıştı. Yanında güvende hissettiğim huzur bulduğum adam katildi.

Başımı iki yana sallayarak kamerayı yerine bıraktım. Bu evden Meriç görmeden sessizce kaçmalıydım. Yavaşça arkamı döndüğümde Meriç tam arkamda duruyordu.

💔 🔫 💔 🔫 💔 🔫

🌼🌼🌼 An itibariyle sezon finali yapmış olduk. Ara uzun sürmeyecek. Yaklaşık 30. bölüm final olacak. 2. Kitabı da yazmak istiyorum. Kesin değil ama yazarsam Başrolün Ece olma ihtimali var, yani 2. Kitapta olaylara Ece'nin açısından bakacaksınız. 2. Kitap için ayrıntılı duyuruyu finalden sonra atarım.

Sizi seviyorum.🌹🌙