သူငယ်ချင်းလေး |ZiKun|

|စိတ်ကောက်နေတဲ့ နှင်းဆီ|

#ZiKun

အညိဳေရာင္ အဖံုးနဲ႔ စာအုပ္ေလးဟာ ေဟာင္းႏြမ္းေနေပမယ့္ ဖြင့္ဖတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈအားေကာင္းေနသည္။ ဦးေလးက သူ႔ စာၾကည့္ခန္းကို လူတိုင္းေပးမဝင္ခဲ့ဖူး။ဒီေန႔ေတာ့...လူႀကီးေတြစကားေျပာေနတဲ့ ၾကားထဲ ပ်င္းရိေလးကန္ကာ တပိန္ပိန္ တလိန္လိန္ ျဖစ္ေနတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ ကို စာၾကည့္ခန္းထဲ ဝင္ခြင့္ ေပးခဲ့သည္။

အရင္းခံစပ္စုခ်င္ စိတ္႐ွိသူ ကြၽန္ေတာ္ဟာ စာၾကည့္စားပြဲရဲ႕ ေသာ့တန္းလန္းျဖစ္ေနတဲ့ ေအာက္ဆံုးကအံေလးကို ဆြဲဖြင့္ၿပီး အညိဳေရာင္ အဖံုးနဲ႔ စာအုပ္ေလးကို ယူလိုက္သည္။

စာအုပ္ကေဟာင္းေနေပမယ့္ သပ္သပ္ရပ္ရပ္႐ွိေနပံုဟာ တ႐ိုတေသသိမ္းထားခဲ့မွန္းသိသာသည္။

ပထမဆံုး စာမ်က္ႏွာရဲ႕ အေပၚေထာင့္ေလးမွာ

|မေျပာျဖစ္ေတာ့မယ့္အေၾကာင္း
ေလးေတြေပါ့ကြာ! B.O.O.G.I.E|

ဒုတိယ စာမ်က္ႏွာ မွာေတာ့ ဘာမွမေရးထားဘူး။
တတိယ စာမ်က္ႏွာ မွာေတာ့ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုကို အရင္ေတြ႔သည္။

|စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီ|

.....

စာသင္ခန္းထဲ ေျခသံျပင္းျပင္းနဲ႔ဝင္လာတဲ့ လူဟာ ေဘးနား႐ွိခံုေပၚ လြယ္အိတ္ပစ္တင္ရင္း အခန္းအျပင္ ျပန္ထြက္သြားသည္။

ေက်ာင္းမတက္ခင္ နာရီဝက္ေလာက္ လိုေနေသးတာမို႔လို႔ စကားေျပာသူေတြ ေဆာ့ေနတဲ့သူေတြနဲ႔ အခန္းဟာ ဆူညံေနသည္။

စားပြဲခံုေပၚလက္ေတြေခြရင္းေမွာက္ရက္အိပ္ေနတဲ့ေခါင္းကိုေစာင္းကာ...တစ္ဖက္စားပြဲခံုေပၚက ေက်ာပိုးအိတ္ အနီေလးကို ၾကည့္ေနမိသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေလထုဟာ သံုးေလးရက္ေလာက္ ေအးစက္ေနအံုးမည္ထင္သည္။

ညက ပို႔ခဲ့ မိတဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကို မနက္ေရာက္မွ ေနာင္တရမိသည္။

ကိုယ္ဟာ...ေယာက်္ားေလး တစ္ေယာက္ ဆိုေပမယ့္ ထိုလူသားႏွင့္ပတ္သက္လ်ွင္ ခံစားလြယ္သည္။

ဒါကို စၿပီးခင္မင္ရင္ႏွီးခဲ့တဲ့ အလယ္တန္းမွာ သတိမထားမိခဲ့ေသး...အထက္တန္း ပထမႏွစ္မွာ
သူနဲ႔ကြၽန္ေတာ့္ၾကား ေက်ာင္းေျပာင္း သူငယ္ခ်င္းသစ္ ေတြ ေရာက္လာေတာ့မွ သတိထားမိတာျဖစ္သည္။