Co się stać musi,
stanie się.
Czy dobrze, czy źle,
planowanie w samotności.
Plany czasem zadają
rany. Trzeba mieć jednak
wiary, że przynoszą one
dary. Pozytywne, nieoczywiste.
Najlepsze z nich są paradoksalne.
Widziane w nich schematy są najdziwniejsze.
Człowiek widzi, człowiek płacze.
Zobacze, co to przyniesie w ten wiek.
Planowanie nie jest łatwe.
Czasem przeprowadzić test trzeba,
gdy zajdzie taka potrzeba.
Kto odnajdzie nadzieje, tego plany nie są martwe.
