Breath

თავი 4 - (დაბადების დღის საჩუქარი)

ღამე.
წყვდიადი.
მოციმციმე ვარსკვავები.
სავსე მთვარე და მათი ცქერით დამტკბარი ორი ერთმანეთზე ძლიერად შეყვარებული ადამიანი.
ერთმანეთისთვის ხელები ჩაუკიდიათ და ნაზი ღიმილით სიჩუმით ტკბებიან.
სიჩუმით, რომელიც სულმოუთქმენლად ლამობს გაქრობას.
და სწორედ ამიტომ.
მან გონება აალაპარაკა...
-----------------------------------------------------------
'ძვირფასო სეჰუნ,
ჩემო პირველო სიყვარულო,
ბედნიერებავ და ცხოვრების არსო.
შენი მე დამიმონე.
შენ მე სამუდამოდ შენი გამხადე.
მე შევიცვალე..
შენ შემცვალე.
მაგრამ ამას არცერთი წამით არ ვნანობ.
ბედნიერებავ, მე და შენ. ჩვენ.
ჩვენი პატარა სამყარო შევქმენით.
სამყარო, სადაც მხოლოდ მე, შენ და ჩვენი ბეკეკაა, ჩვენი სიყვარულის სიმბოლო.
სამყარო, სადაც არასდროს მცივა...
სამყარო, სადაც არასდროს ვგრძნობ თავს დაკარგულად...
მე შენთან ვარ.
შენს მკლავებში ჩაძირული და შენს თითეულ გულიაცემას ვუსმენ.
იცი ბედნიერებავ?
ადამიანის გული წუთში 70ჯერ ცემს, მაგრამ, შენი 130მადე ადის, როგორც ჩვილი ბავშვის.
იცი ბედნიერებავ, რამდენჯერ მინატრია არასოდეს გათენებულიყო და მთელი ღამე შემნს მკლავებში გამეტარებინა.
იცი, რამდენჯერ მინატრია, რომ შენს სხეულს სამუდამოდ გავეთბე.
იცი, რამდენჯერ მინატრია დროის გაზრდა, რადგან შენთან 24 საათი არ მყოფიდა?
შენ საუკეთესო ხარ, რაც კი ოდესმე მინატრია.
არა პატარავ...
ამდენზე არც კი მიფიქრია...
შენ უბრალოდ...
შენ უბრალოდ საჩუქარი ხარ.
საუკეთესო საუკეთესოთა შორის.
იცი ბედნიერებავ?
მე მას არაადროს ვამბობდი...
მაგრამ, როცა ჩვენს დროს ვუყურებ...
უბრალოდ მინდა ეს 36000-ჯერ გითხრა.
მე შენ მიყვარხარ, ბედნიერებავ.
მე შენ მიყვარხარ.
მე შენ მიყვარხარ...
და ჰო, მე ამას გონებაში შეუჩერებლად ვიმეორებ, სანამ სათვალავი არ ამერევა...
და მაინც, მე შენ მიყვარხარ, ბედია ვარსკვლავო.'
-----------------------------------------------------------
-ბანი.
და აი ის ნანატრი წამიც, რომელზეც სიჩუმე მუხლმოდრეკით ლოცულობდა.
და აი ის წამი, როცა საბოლოოდ მათი თვალები ერთმანეთს შეერწყა.

-სეჰუნ, ჩემზე იქორწინებ?

-----------------------------------------------------------

ღამე.
წყვდიადი.
აწ უკბე ჩამქვრალი ვარსკვლავები.
სავსე მთვარე და ორი მოკაშკაშე ერთმანეთზე ძლიერ შეყვარებული ადამიანის გული...