Breath

თავი 5

ვიღაცას უთქვამს, რომ ცხოვრებაში მხოლოდ ერთხელ გრძნობ რაღაც ნაპერწკალს, რომელიც შინაგანად გწვავს, მაგრამ ამავდროულად სიამოვნებისგან გავსებს.
განადგურებს, მაგრამ უბრალოდ მის გარეშე ვერაფერს წარმოიდგენ.
მაგრამ ძვირფასო მკითხველო, მხოლოდ ეს, როდია.
ეს უბრალოდ ბუნების კანონია.
ნაპერწკალისგან წარმოიქმნას ცეცხლი.
ცეცხლი, რომელის სიმხურვალე საშინელ ტკივილს იწვევს.
ცეცხლი, რომლის შეხებისას გინდება იყვირო..
რაც შეიძლება ხმამაგლა..
რადგან მშველელი იპოვო..
ვინც, ამ ტკივილისგან გიხსნის, მაგრამ სამწუხაროდ შეიძლება ეს გვიანი აღმოჩნდეს..
შენს სხეულს, მხოლოდ ძლიერი დამწვრობები, ხოლო მეხსიერებას კი არაამქვეყნიური ტკივილი ემახსოვრება.
სამუდამოდ...
-----------------------------------------------------------
-ბანი. პატარვ, გაიღვიძე.. დაგაგვიანდა..

ამ ნაზი ხმის გაგებაზე დიდი სხეული სასიამოვნოდ შეირხა, მაგრამ როდესაც ყურის ნიჟარაზე ცხელი ჰაერი იგრძნო, თვალები სერაფად გაახილა და წამოხტა.

მინსოკმა ხმამაღლა გაიცინა.

- ეს შენი მგრძნოვიარე წერიტილი მაგიჟებს~ ახლა კი სწრაფად ჩაიცვი, პატარავ, 15 წუთში ოფისში უნდა იყო.

- ow shit!!

სეჰუნი გიჟივით წამოიჭრა საწოლიდან, კარადიდან ერთი ხელის მოსმით პერანგი და შარვალი გამოაძრო და სწრაფად ჩაიცვა.
- ღმერთო ჩემო, რატო არ გამაღვიძე, მინი?!
-პშშ.. არ იღვიძებდი...

პატარა, სუსტმა სხეულმა ნერვიულად თითების თამაში დაიწყო და თავი დახარა.

სეჰუნმა მის დანახვისას თავი ვერ შეიკავა და გაიღიმე.

ისეთი სათუთია..
ისეთი სასურველი...

მის წინ დაიხარა და შუბლზე აკოცა.

-მაპატიე პატარავ, შენი ბრალი არაა. საღამოს სადმე წავიდეთ, კარგი?

პატარა არსებას თვალები გაუბრწყინდა.

-16:30 წუთზე  პარკთან შემხვდი, კარგი ციცქნავ?~