Vandaag is de dag. De dag dat hij erachter wilt komen, wie de schrijfster is en wie het meisje is met de donkere ogen. Gisteren zag hij haar de brief oppakken. Het meisje wie hij heeft opgevangen, het meisje dat elke dag de brieven ophaalt. De donkere kringen onder zijn ogen, zijn vermoeide ogen. De slapeloze nachten. Hij is er klaar mee. Hij wil zijn leven veranderen. Hij loopt zoals altijd weer naar de bank toe. Maar dit keer zit er iemand op. Het meisje met de donkere ogen. Hij gaat rustig naast haar zitten. Ze heeft een brief in haar handen. Hij hoort haar diep ademhalen. "Hoi" Haar zachte stem hoor je bijna niet door de wind. "Ik heb de brief gevonden" Ze pakt zijn hand en legt de brief erin. Hij kijkt haar aan en opent de brief zo dat zij het ook kan lezen.
-5-
Hey,
Ik hoop dat jullie elkaar hebben gevonden. Ik had nooit gedacht dat mijn brieven twee mensen bij elkaar konden brengen. Ik ben niet een raar persoon of zo. Misschien wel maar oké, daar gaan we niet over praten. Ik hoop dat het meisje de brieven heeft meegenomen. Want dan weten jullie wie ik ben.
Je adem is het leven
Ik hoop dat jullie elkaar kunnen helpen en mijn brieven niet meer nodig zijn
-E
ps mijn achternaam is Anderson
Hij kijkt het meisje aan. Ze haalt uit haar zwarte rugzak een aantal brieven. De brieven die hij voor haar heeft neergelegd. Ze legt ze op de grond. De letters vormen samen het woord Cadee. Cadee Anderson
V
YOU ARE READING
De brieven naar nergens
Short StoryHoe twee mensen elkaar hebben ontmoet door middel van brieven "Ik ben blij, blij dat ik zo'n goede zus heb. Blij dat de brieven er waren. Blij dat ik jou heb ontmoet"
