"It's Okay." that's the last phrase I've said.
I was very shock for a moment then there was silence.
Tumayo ako at naglakad palayo habang naririnig ko ang sigaw ng mga kasama ko. Ang luha ko ay isa isang pumapatak at mayamaya lamang ay naguunaunahan na silang bumabagsak. Hindi ko nalamang inalintana ang mga luhang ito, mga luhang nagpapakilala sa mga nararamdaman ko.
Wala na akong pakialam, ang labo na ng paningin ko, wala na akong marinig.
Until, there's a moment I heard something. Hindi ko nalamang ito pinansin. Ngayon ko unti unting naramdaman ang sakit ng katawan ko, ang mga sakit at pagod na tinatago ko.
Hinayaan ko nalamang ang sarili kong bumagsak at don naramdaman kong may bumuhat sa'kin pero di ko na ito nakita sapagkat ang aking talukap ay unti unti nang bumagsak.
Then there's something pass by my mind before I lost my consciousness and it says:
I wish it can last forever.........
But then they always say, be careful what you wish for
YOU ARE READING
It Can't
General FictionA story of a women that is almost perfect. She have a happy life, have a perfect family, have a true friend, have the beauty and brains, have a girl crush something appeal, have a set of talents and hey, you are really gonna fall because even her at...
