In 𝓛𝓸𝓿𝓮 Again[j.jk]

(26:End)

"Yah Hoseok, σταμάτα να τρως από τα γλυκά!" του φώναξε ο Jin και του χτύπησε το χέρι.

Ο Hoseok με λυπημένη έκφραση απομακρυνθηκε από το - όμορφα στρωμένο- τραπέζι, και πήγε να βοηθήσει τους υπόλοιπους.

[....]

"Πού οδηγείς τόση ώρα;" τον ρώτησα και κοίταξα την ώρα από το ρολόι στο χέρι μου.

"Οδηγώ μόνο 10 λεπτά." είπε ενώ χαχανησε."Δεν είσαι καθόλου υπομονετική." συνέχισε και μου έριξε μια γρήγορη ματιά προτού ξαναγυρίσει το βλέμμα του στον δρόμο.

Χαμογέλασα και πήρα μια βαθιά ανάσα.

"Έκανα υπομονή περιμένοντας σε 6 χρονια." είπα κοιτώντας τον δρόμο μπροστά.

Το χαμόγελο του έπεσε λίγο και με κοίταξε.

"Μισούσα τον εαυτό μου που δε μπορούσα να σε ξεχάσω και να προχωρήσω." είπα και χαμογέλασα πονεμενα στην αναμνηση.

Τον κοίταξα ικετευτικα.

"Σε παρακαλώ, μη ξαναφύγεις. Μη μας ξανά αφήσεις."

Αμέσως με το ελεύθερο του χέρι κράτησε το χέρι μου σφιχτά.

"Δε θα σας εγκαταλείψω ποτέ ξανά. Προτιμώ να μου πάρουν την ζωή πάρα να με πάρουν μακριά από εσάς." είπε και η φωνή του χαλάρωσε όλους τους μυς του σώματός μου.

Του χαμογέλασα και ανταπέδωσε.

Πριν προλάβω να πω τίποτα άλλο, παρατήρησα ότι το αυτοκίνητο είχε σταματήσει.

Κοίταξα γύρω μου, και όλο το μέρος μου φαινόταν άγνωστο.

"Πού ήρθαμε;"τον ρώτησα και εκείνος απλά μου έκανε νόημα να βγω από το αυτοκίνητο.

Έτσι και έκανα.

Βγήκα από το αυτοκίνητο και όταν ο Jungkook έφτασε δίπλα μου, του κράτησα το χέρι.

Κοίταξα γύρω μου το μέρος για μια ακόμη φορά.

Είχε πολύ πράσινο και γενικά η ατμόσφαιρα ήταν πολύ χαλαρωτική.

Περπατήσαμε για κάνα 5 λεπτό μέχρι που ο Jungkook με σταμάτησε για να μου κλείσει τα μάτια.

"Φοβάμαι." του είπα γελώντας όσο μου έκλεινε τα μάτια.

"Μα ναι αφού θα σε σκοτώσω." μου ψιθύρισε κοντά στο αυτί, κάνοντας με να ανατριχιάσω. "Εμπιστεύσου με." είπε και μπορούσα να διακρίνω την χαρά στην φωνή του.

Τι έχει σκαρωσει αυτή τη φορά;

Οτι και να είναι, πεθαίνω από την αγωνία.