Anonime olan aşkımı kendi içimde itiraf edeli daha 2 dakika olmamıştı ki kapı çaldı.
Bu saatte kimin geleceğine dair en ufak bir fikrim yoktu. Saat tam 23:30'du. Annem desem? Evde. Anneannem? O da evde. Dedem? Bak o da evde.
Bizim başka kimimiz var ki?
Teyzem? İyide teyzem iş seyehatinde.
Merakla yerimden kalkıp odamın kapısına yöneldim. Tam kapı kolunu kavrayıp açacakken içeri aniden anneannem daldı.
Anneanne
Korktum
Napıyon?
Telaşlı bir şekilde kolumdan tuttu. Tek eliyle kapıyı kapatıp beni koltuğa sürükledi. Beni koltuğa oturttuktan sonra o da oturdu. Ben bunları hangi saniyeler içerisinde yaptığımızı çözememiştim ama neyse.
Yüzüme çok hüzünlü gözlerle bakmaya başladı. Ben ise anlamsız gözlerle anneanneme bakıyordum.
En sonunda dayanamadım. "Yahu anneanne ne oluyor? Kim geldi."
Yutkundu. Önce bakışlarını kaçırdı, sonra tekrar gözlerime baktı.
"Baban, baban geldi Ada."
•••••
Tamam kabul ediyorum çok kısa bir bölüm oldu sjsmshsmjs. Ama diğer bölümü de hemen ardından atacağım hiçç merak etmeyin. Beklemede kalın benim minnoş okurlarım.
Rica etsem vote verip, yorum yapar mısınız?
Seviliyorsunuz.
xoxo
YOU ARE READING
KANSER • TEXTING
Short StoryAnonim: Neden sürekli senin tuvalete ağlayarak koştuğunu görüyorum? Anonim: Neden arka bahçedeki en köşedeki ağacın altına oturup, sessiz sessiz ağladığını görüyorum? Anonim: Bir derdin var gibi. Anonim: Bana anlatabilirsin. Anonim: Benden sır çıkma...
