KANSER • TEXTING

2.5

20 dakika geçti.

Ben babamla kavuşalı 20 dakika geçti.

O an babama o kadar odaklanmıştım ki yanındaki çocuğu görmemiştim bile.

İnanabiliyor musunuz? Bir abim varmış.

Babam, oğluyla gelmiş. Benden 2 yaş büyük.

Çok tatlı, samimi bir çocuk.

O değil de,

Benim artık bir babam var...

Okulda artık benimle 'babası kim olduğu bile belli değil' diye dalga geçemezler.

Şu 20 dakikada ne kadar samimi bir aile ortamı oluşturduk biliyor musunuz?

"Ada gel annenle babamı yanlız bırakalım." Bunu söyleyen 'abime' baktım.

Annemlere kafamı çevirdiğimde sohbet ediyorlardı.

Abime kafa salladıktan sonra kalkıp benim odama geçtik. O odamı incelerken ben de hâlâ babamın gelmesinin şokundaydım.

O an anonim tamamiyle aklımdan çıkmıştı.

Bir süre sonra abimin yanına gidip, onun önünde dikilmeye başladım.

"Odan güzelmiş."

"Teşekkür ederim."

Oturmak yerine ayakta sohbet etmeye devam ettik. Bol bol kahkaha atıyor, eğleniyorduk.

O elimden tutup beni döndürünce ne yapacağımı bilemedim. Ama gülmeyi de unutmadım.

"Ya benim ne kadar güzel bir kardeşim varmış."

Utanıp başımı öne eğdim.

Ne yapayım? Utangaç biriyim ben.

O an aklıma kim geldi biliyor musunuz?

Tabiki tahmin ediyorsunuzdur.

Anonim.

Aklımdan geçen bu düşüncenin ardından telefonuma gelen mesaj sesiyle irkildim. Abim çoktan koltuğa oturmuş, telefonuyla ilgilenmeye başlamıştı.

Koşarak masanın üstündeki telefonumu elime aldım. Anonimden gelen bu mesajla kalbim yerinden çıkacak gibi olmuştu.

Saat tam 00:00'da,

Sevdiğim adamdan aldığım mesaj,

Anonim: Aşağıdayım Ada. Sana geldim.

Mesajıydı.

•••••

Rica etsem vote verip, yorum yapar mısınız?

Seviliyorsunuz.

xoxo