"Yıldızlar için ne derler, biliyor musun?"
Jungkook gülümsedi ve Taehyung'a devam etmesini işaret etti. "Ne derler?"
"Bazıları şiddetli yanarmış ama hemen sönermiş," dedikten sonra devam etti. "Bunlar kısa ömürlüymüş. Diğerleri az ve ağır ağır yanar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
O gece yatağıma yatınca üzerinde fotoğraflar asılı soluk turuncu duvarlara bakıp düşündüm. Ailece mutlu olduğumuz günlerden, yıllar öncesinden kalan fotoğraflar. Hiç birinin yerini, hatta çerçevesini dahi değiştirmedim. Sadece ara sıra kapının arkasına poster falan asmışlığım vardır, o kadar. Kolay sökülemeyecek hiçbir şey asmam, bir zamanlar elimde olanların her an yok olabileceğini hatırlarım böylece.
Değişiklikten hep nefret etmişimdir. Çok değer verdiğim bir şeyden uzaklaşmak hiç bana göre değil. Hele de hiçbir sorun yoksa. Ama şu an burada uzanmış yatıyorken yeni bir şey olma ihtimali beni yıllar sonra ilk kez heyecanlandırıyordu. Bugün kafeye gelen o çekici adamı düşününce içim kıpır kıpır oluyordu.
Hiç tanımadığın birinin yanında panik atak geçirme mi bir yana bırakırsak, gülüşünü, bana dokunuşunu ve hatta kokusunu düşününce gülümsememe engel olamıyordum. Onu düşünmek bile yüreğimi hoplatıyordu. Daha önce hiç böyle bir duygu yaşamamıştım. Coşkulu ve umut dolu hissediyordum.
Çocukluk yıllarımın sıkıntılarından kurtuldum O zamandan beri etrafımda hep tanıdıklarım var. Bu yüzden de tanımadıklarımla ilişkiler konusunda, yolda karşılaştıklarıma selam vermenin dışında pek de tecrübeli olduğum söylenemezdi. Gerçi zaman zaman yaşlı kadın müşterilerden beni torunlarına ayarlamak isteyenler olmuştu faka hiçbiri bir sonuca ulaşamadı. Açıkçası, içimdeki bu coşkulu duygular iyice kafamı karıştırıyordu.
Gün içinde yaşanan bazı anlar teker teker gözümün önünden geçiyordu. Eliyle saçını düzeltişi, beni yatıştırmak için elimi eliyle sıvazlayışı, giderken yüzünde beliren o endişe dolu ifade... Be eziğin tekiydim. Daha da kötüsü bu çekici yabancı hakkında en ufak bir bilgim yoktu. Yangdong'a neden geldiğini bilmiyordum. Gerçi Seokjin'in haklı olduğunu düşünüyordum. Kesin film ile bir ilgisi vardı. En rahatsız edici olanı ise şu ki adını bile bilmiyordum. Acaba tekrar gelecek miydi yoksa bu kadar mıydı? Geldiği yere geri mi dönmüştü bir daha gelmemek üzere? Bütün gece kafamda dolanan sorularla yatakta dönüp duruyordum.
--- Ertesi gün, öğleden sonra tam ondan umudu kesmek üzereyken kapıda belirdi. Onu görünce kendimi tutamayıp gülümsedim.
"Hey, selam... Daha iyisin değil mi?" diye sordu.
"Kendimi dünyanın en aptal insanı gibi hissetsem de... Evet." dedim.
"Hadi canım? O zaman belki bu sana biraz iyi gelir." dedi ve elindeki rengarenk lale demetini uzattı bana.
Şaşkınlıktan küçük dilimi yutacaktım neredeyse. Daha önce hiç kimse çiçek almamıştı bana.
"Ama buna hiç gerek yoktu." dedim uzanıp çiçekleri alırken. Gerçekten, çok güzellerdi. "Aaa, hiç önemli değil. Çiçekçinin önünden geçiyordum, baktım orada duruyorlar." dedi gülümseyerek omuz silkerken. Böylece arkasında başka bir anlam arama demek istiyordu belli ki.
