"Yıldızlar için ne derler, biliyor musun?"
Jungkook gülümsedi ve Taehyung'a devam etmesini işaret etti. "Ne derler?"
"Bazıları şiddetli yanarmış ama hemen sönermiş," dedikten sonra devam etti. "Bunlar kısa ömürlüymüş. Diğerleri az ve ağır ağır yanar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ertesi sabah işe giderken kitap okumuyordum yolda. Hiç canım istemiyordu. Önceki gece heyecandan dolayı gözümü dahi kırpmamıştım. Dün gece ise yaşadığım ağır utanç duygusu yüzünden sabaha kadar tavana bakıp durdum. Bu yüzden de kitap okumak yerine yerdeki yapraklara, taşlara tekme atarak yürüyordum. Kim bilir belki kendime duyduğum öfke biraz olsun azalır.
High Sokak'a çıkan dar yolun köşesine gelince dükkanın önünde bekleyen birini gördüm. Dükkanın içine doğru bakıyordu. Çok geçmeden bekleyenin Taehyung olduğunu anladım. Ona doğru yürürken içimi bir heyecan dalgası kapladı.
"Ne işin var sabahın köründe burada?" diye sordum.
"Hah, Jungkook! Sonunda geldin!" dedi sabah ayazında üşüyen parmaklarını ısıtmak için onlara üflerken. "Bilemedim kaçta açtığınızı."
"Sekizde, biraz bekleyeceksin yani."
"Hadi yaa?"
"Öyle."
"Bu fena işte."
"İçeri gel ama ocak ısınana kadar bir şey ikram edemem. Kahve yok maalesef."
"O zaman soğuk bir şey de olur beklerken! Sen hazırlık yaparken bir masaya oturup rolüme çalışabilirim, değil mi?" diye sordu yalvaran gözlerle.
Seokjin'in bir şey demeyeceğine emindim. Hatta tekrar geleceği konusunda haklı çıktığı için memnun olacaktı.
"İyi, hadi gel o zaman." dedim ve iç çekerek kapıyı açmamın ardından içeri girdik.
"Sağ ol. Saat dokuzda sette olmam gerek. Fazla kalmayacağım."
"Hala rolüne çalışıyorsun, öyle mi?"
"Pek de işe odaklanamadığımı ima ediyorsun değil mi?" dedi bana bakıp gülümseyerek. "Ama bu işte kabahat Bayan Jung'un. O kadar şüpheci olmasaydı."
Bu konuda benim de payım olduğunu geçirdim içimden. "Bir daha öyle bir şey yapacağını sanmam. Artık kendini kutsanmış falan hissediyordur. Eminim bütün gece telefonda tanıdığı herkese seni anlatmıştır. En başından beri onda özel bir şey olduğunu sezmiştim ben falan diyordur."
O an mırıldanırken Taehyung'un yanaklarının kızardığını fark ettim. "Hiç sanmıyorum öyle bir şey yaptığını."
Onun bu çekingen hali beni şaşırtmıştı doğrusu. Sonuçta bu adam bir stardı ve aktörlerin egosu yüksek olmaz mıydı? Kendilerini hep yukarılarda görmezler miydi? Eminim, çok daha fazla takdir dolu sözler işitmiştir. Alışkındır buna.
"Peki." dedim zamanı hatırlayarak. "İşe başlayayım ben." dedim fırını işaret ederek. "İçecek bir şey ister misin?"
"Yok yok, iyiyim böyle... Sen, ben yokmuşum gibi davran."
