A Hidden Talent

Hoofdstuk 2

P.O.V. Maaike

Wow, deze kamer is echt het leukst! En hij heeft ook nog eens uitzicht op een jongensvoetbalveld. Hopelijk zijn het jongens met sixpacks.. Mijn vorige vriendje, Nick, had een sixpack, en hij was heel lief. Tenminste dat dacht ik.. Toen ik zei dat ik naar een andere school zou gaan, maakte hij het gelijk uit. VIA WHATSAPP! Dat is echt het lafste van het lafste dat een laffe lafaard kan doen. Maar ja, ik was dus heel verdrietig. De volgende dag kwam ik dus op school en toen zag ik hem zoenen met Sharon. Zo'n vreselijke bitch die zich kleedt als een hoer en zo. Ken je zulke kinderen? Nou, zij was er een van. Sindsdien wil ik nooit meer een vriendje. Maar goed, ik zal voornamelijk mét ze voetballen. Mij krijg je namelijk niet weg van een voetbalveld. "Halloooo, Maaikeee??!!! Zit je in eenhoornen-cupcakejesland? Reageer nou eens!!" "Uh, wat?" mompel ik. "Ah, je leeft weer." Ik herken die stem ergens van.. Ik zou zweren dat het een bekende was, maar.. Oh crab, natuurlijk, het internaat, Nikky, erg, grappig, hou, op, met, denken, brein! "Argh, moet ik je alweer tot leven wekken?!" roept Nikky dan. "Uh, nee." En ik draai me langzaam om. "Waar dacht je aan?" "Aan mijn vorige vriendje, die zo'n lekkere sixpack had." "Wtf ?! Hahahaha" Nikky ligt op de grond van het lachen. "Reken maar dat ze hier ook sixpacks hebben, hoor! Vooral die van de echt populaire jongens." "Echt?! Wow super!" en ik zou zweren dat ik hartjesogen kreeg. Toen werd ze opeens serieus. "Maar er is een mysterie rondom de popujongens" zegt Nikky. "Oeh, een sixpackmysterie. Dat zijn mijn favoriete klusjes als privédetective" zeg ik.

P.O.V. Nikky

Ik moet hard lachen. Maaike als detective, sluipend door de gangen met een lange regenjas en zo'n raar hoedje op. Hi-la-risch. "Ga nou verder" vraagt Maaike met een nieuwsgierige blik. "Nou, zie je, de helft van de populaire jongens, ongeveer 6 jongens, voetbalt zowat elke avond op dit veldje" en ik wijs even naar buiten. "Omdat ze het altijd warm krijgen, trekken ze natuurlijk hun shirt uit. Niet bewust wat ze al die arme meisjes aandoen. Die kunnen alleen maar vanuit het raam kijken." Ik stop even om adem te halen, maar Maaike is ongeduldig. "Jaa, en toen?" zegt ze. Ik ga weer verder: "Maar er is één jongen die zijn shirt nooit, maar dan ook nooit uitdoet. Max. De knapste, populairste boy van de school. Alle meisjes willen hem om zijn knapheid, en de hoop om misschien als enige zijn sixpack te kunnen bewonderen. Maar hij doet zelfs niet zijn shirt omhoog of zo. Daar is hij erg voorzichtig mee." Maaike lijkt even na te denken. "Hebben ze hem nooit gevraagd waarom hij nooit zijn shirt uitdoet?" vraagt ze. "Ja, één keer. Een meisje vroeg dat en hij begon direct keihard te lachen. Met al zijn vrienden, en hij zei dat hij het nooit warm had. Toen zei dat domme wicht dat hij het toch wel warm kreeg van haar. Op dat moesten hij en zijn vriendjes nog harder lachen. Volgens mij was het helemaal niet gemeen bedoeld, maar ze rende weg als een tomaat met tranen in haar ogen." antwoord ik. "Zijn het echte jerks dan?" vraagt ze. "Vreemd genoeg zijn alle jongens echt wreed met wat ze zeggen tegen al die meisjes en ze gebruiken ze. Maar Max is anders, hij behandelt meestal een meisje met respect en zo." "Aha" zegt Maaike. "En nu mag jij gaan praten, wat wilde je me uitleggen toen je zo geheimzinnig sprak over je sport is het niet?" "Ja" knikt Maaike.

P.O.V. Maaike

Ik denk diep na, waar zal ik beginnen. "Vertel nou.." zeurt Nikky. "Oke dan, nou toen ik zeven was mocht ik een sport uitkiezen van mijn moeder. Ik koos tot iedereens verbazing voetbal. Er waren niet genoeg meisjes op de lokale club om een team te vormen, dus werd ik in een jongensteam geplaatst. Daar leerde ik aardig voetballen en ik ging door naar het volgende jaar. Nu waren er wel genoeg meisjes dus kwam ik in een meisjesteam. Het was al snel duidelijk dat ik veel beter was dan al die andere meiden uit mijn team. Het jaar daarna was er wel een meisjesteam maar werd ik in een jongensteam geplaatst en ik wil niet opscheppen, maar ik was een van de beteren. Ik zat toen in het tweede team. Het jaar daarna, toen ik elf was, ging ik in het eerste spelen bij de jongens. Op een dag kwam er een scout langs. Vooral voor de jongens, want hij keek nogal raar op toen hij mij als enige meisje op het veld zag. Na de wedstrijd riep hij me bij hem. Hij zei dat ik een erg apart geval was en dat ik zeker een kans moest krijgen om hoger te voetballen. Hij nodigde me uit voor de voorrondes van West-Nederland. Die voorrondes zijn echt heel lang en het zijn er veel." zucht ik. "Ik kwam tot mijn verbazing door alle rondes heen en werd uitgekozen voor het team van West-Nederland. Ik ging voetballen bij een betere club." Ik krijg tranen in mijn ogen en ik ga verder. "Maar toen ging mijn stomme vader weg. Hij nam veel bezittingen mee en mijn moeder moest alleen het geld verdienen. Ik moest het voetballen bij die ene club opzeggen, maar ik had nog drie dagen per week training bij West-Nederland en ik kon nog op straat voetballen. Dus dat vond ik niet een heel groot probleem. Maar mijn moeder moest steeds meer gaan werken. Het is raar om te zeggen maar ze verwaarloosde mij omdat ze mij zo goed wilde verzorgen. Toen kwam ze voor een keuze te staan. Ze moest minder gaan werken, wat natuurlijk onmogelijk was. Of ze moest mij naar een internaat sturen omdat ze anders het ouderlijk toezicht over mij zou kwijtraken. Mijn vader is die namelijk al kwijt. Daarom heb ik nu ook West-Nederland achter me moeten laten. Ik was er echt kapot van, de laatste paar weken heb ik de dagen allemaal op straat voetballend doorgebracht." zeg ik met een zucht. "Wow, dat is nogal wat" zegt Nikky eindelijk. Man, wat kan zij luisteren! Ik zou al snel verveeld zijn geraakt een dingen tussendoor roepen bij zo'n lang, saai verhaal. "Ik moet je helaas teleurstellen, op deze school is alleen een jongensvoetbalclub." zegt Nikky spijtig. "Dan speel ik toch met jongens mee?" zeg ik. "Je begrijpt het niet" zegt Nikky. "Geen enkel meisje mag op het terrein komen. Niet kijken, balletje trappen, supporten, niks. De trainers zien dat als afleiding, en die kunnen ze niet gebruiken want in het midden van het jaar is er altijd een competitie, waar ook onze grootste concurrent aan meedoet. De St. Ignasiusschool, we móéten van ze winnen. We hebben namelijk in de laatste paar jaar het niet echt goed gedaan daar. Als je wilt sporten moet je gaan hockeyen of dansen. Dat komt trouwens ook voor in die competitie, maar voetbal is het belangrijkst." "Dat is echt bullshit" zeg ik. "Toch is het zo" zegt Nikky. Mijn gezicht staat op onweer. Dan zegt ze dat we maar beter wat eten kunnen gaan halen met deze beladen sfeer. Ik heb nog één laatste vraag: "Zou je dit alsjeblieft niet door willen vertellen? Mijn moeder zou het volgens mij ook niet fijn hebben gevonden dat jij het weet en eerlijk gezegd wil ik geen medelijden." "Maar natuurlijk!" zegt Nikky en we lopen naar de tunnel. Dan botsen we tegen iemand op. Het is iemand die ik niet ken.. Vind je het gek als je net een paar uur hier bent, duhh.

-----------------

A/N

Hooii, ik ben weer terug! Daarom weer een gloednieuw hoofdstukje. Ik wil even zeggen dat ik het op prijs stel dat jullie, als jullie wat niet aanstaat, het gewoon moeten zeggen in de comments. Ik lees ze namelijk allemaal en lezen moet voor iedereen leuk blijven, toch? Ik heb nog een paar hoofdstukken klaarliggen dus je kan elke week er wel eentje verwachten.

Xx Nora